qırmızı saçlarını eliyle tumarlayıb, qar-
şısındakı şerabdan bir udum içdi. Üzünü turşudub, “Hikme-
ti lenete gelsin” dedi, -“meni içkiye o alışdırdı”.
Terlandan sonra emlak bürosundakı müdirimin me-
nimle maraqlandığını hiss edirdim. Belke de evvelden maraqlanırmış,
hiss etmemişdim. Terlan heyatıma geldiyi kimi
çıxıb getse de, heyatımı “relsden çıxarmışdı”. Toparlana bilmirdim.
Onu düşündükce aldanışlarıma göre ezab çekirdim.
Evde atamla, qardaşımla ve anamla münasibetlerim qaydasında
getmirdi. Namaz qılsam da toxtaqlıq tapmırdım.
132
Bax bele gergin günlerin birinde patronum Hikmet
mene evlilik tekilf etdi.
Orxan çengelle qarşısındakı balıq tikesini qurdalaya-qurdalaya
sual verdi:
– Derhal qebul etdin?
– Evvel tereddüd edirdim. Sonra ailemden xilas olmağın yegane
yolu kimi onun teklifine “he” dedim. Evimizde yediyim
her tike çörek baş qaxıncı idi. Üstelik qardaşım özüne
ev alıb şehere köçmüşdü ve demek olar ki, her addımımı izleyirdi.
Bezmişdim. Qaçmalı, xilas olmalı idim.
...Toyumuz çox debdebeli oldu. Hikmet hamıya yalan
danışmışdı. İndi de onun bu fedakarlığını xatırlayanda
utanıram. Belkede adi şeydir ve onun üçün ferqi yoxdur.
Menim evvelki evliliyimi gizletmiş, el adeti ile elçilik, toy etmişdi.
Toydan sonra Hikmetin evine köçdük. İlk günler her
şey qaydasında gedirdi. Birlikde evden çıxır, birlikde qayıdırdıq.
Özümü çox xoşbext hiss edirdim. Onu sevmesem
de, birteher alışmağa çalışır, yaşadıqlarımı unudurdum. Amma
Hikmet Terlandan da beşbeter imiş. Getdikce esl siması
üze çıxırdı. Başa düşürdüm ki, keçmişimle barışa bilmir.
Yerli-yersiz meni tehqir edir, aşağılayırdı.
...Toyumuzdan bir il keçenden sonra başa düşdük ki,
övladımız olmayacaq. Evvel Hikmet bunun da günahını
men-de görür, haqsız yere meni incidir, tehqir edirdi. Bilende
ki, problem ondadır ve heç zaman uşağı olmayacaq, daha
da deyişdi.
Orxan söhbetin bu yerinde növbeti siqaretini yandırdı
ve Şahinin Könülle bağlı dediklerini xatırladı. Artıq emin
idi ki,

<< 1 ... 86 87 [88] 89 90 ... 113 >>