yoldan çekindirmek
üçün heç ne etmirdi.
...Könülün söhbetleri meni çox uzaqlara apardı. O
meşum geceni, ayrıldığımız günü xatırladım...
O gece ulduzlar yere daha yaxın idi...Elimi atıb birikisini
qoparmaq istedim, ellerimin ulduzlara çatmadığını
bile-bile.(Söhbete bax, men ölüm)
Son görüşümüzde gedeceyini bildiyim halda onunla
daha çox vaxt keçirmek istedim. Son xeyanetinden sonra qalmağının
mümkünsüz olduğunu bile-bile.
“Niye aldatdın? Axı xeyanet etmeden de yaşaya bilerdin”
– dedim.
142
“Men ne etdiyimi bilmirem, temiz başımı itirmişem”-
dedi.
Onu anlamaq istedim, anlamaqla heç neyi deyişdire
bilmeyeceyimi bile-bile...
Dehşetli gece idi...
İlk defe hara getdiyimi bilmeden saatlarla dolaşdım
küçeleri. Beynimde yalnız bir sual dolanırdı-Niye? Cavabını
yene özünden soruşdum. “Meni ne üçün aldatdın? Men sene
ne pislik elemişdim?”- deyib uşaq kimi hönkürdüm.
Berk-berk qucaqlayıb, başımı köksüne sıxdı. Bu sevgi
deyildi. Sadece gözlerime baxa bilmirdi.
Sesindeki arxayınlıq meni deli edirdi: “Senden
evvelki bütün kişiler meni aldatdı, xeyanet eledi, yarı yolda
buraxdı. Sebebini bilmirem, amma onların hamısının qisasını
senden aldım”...
Meni buraxıb kenara çekildi. Susmuşdum. Ağlamırdım...
…Könül danışır, Orxan susurdu.
– Menim Nicatla birlikde olmağım çoxlarını qıcıqlandırırdı.
Onsuz da qardaşım and içmişdi ki, bir de Nicatla görüşsem
ikimizi de öldürecek...
Könül sehvini derhal düzeltmeye çalışmaq üçün rabitesiz
cümleler qurmağa çalışsa da, Orxan heyretle Könülün
üzüne baxırdı. Aylardır çözülmeyen sirr açılmışdı. Orxan
tebeddülatlar içerisinde ona göre çabalayırdı ki, Nicatın
intihar etmediyini sübut etsin. Ve her şey bu açar cümleden
asılı idi...
143
20
Namus görünmeyen servetdir.
Çox vaxt ona sahib olmayanlar, servet sahibi kimi
görünerler.
Şekspir
İndi men size, dünyanın en menasız dialoqunu teqdim
edecem. Sizi emin edirem, heç vaxt bu qeder menasız ve
besit dialoq oxumamısınız. Bu Könülün qardaşı xoşqeyret
Polisle eri

<< 1 ... 94 95 [96] 97 98 ... 113 >>