bacısı qonşulari ve refiqeleri ile parka çıxırdılar. Bezen kurs yoldaşı ve qrup yoldaşları ile de parkda görüşürdüler. Bir defe parkda kurs yoldaşı Güneli gordü. Onunla bir az söhbet etdiler.
-Gülşen siz tez-tez çıxırsız parka
+He arada çıxırıq qızlarla .
-Onda sen mene de zeng ele men de gelim.birlikde gezek..
+Nömremizi deyişmişik deyim yaz. Zeng edersen.
-Üstümde qelem yoxdu. De yadımda saxlayacam.
Günel nömresini deyir ve Gülşenle sağollaşırlar.
Avqust ayı idi. (2002-ci il)
Gülşenin refiqesi zeng edir ki sabah gederik parka. Gülşen deyir atamdan soruşum razı olsa gederik. Atası icaze verir. Gülşen refiqesine zeng edib gedeceyini bildirir. Sonra Günele zeng vurmağı qerara alır.Onunla sözleşmişdiler ki gedende birlikde gezsinler. Gülşen Günelin nömresini xatırlamağa çalışır.Ağlına bir nömre gelir.Düşünür ki Günelin nömresi bele idi. Nömreni yığır ve desteyi 1 oğlan götürür:
-Alo
+Alo. Salam.Güneli olar?
-Kimdi ki soruşan?
+Kurs yoldaşıdı.
-Men xalası oğluyam.ne sözünüz varsa mene deyin.Günel evde yoxdu gelende deyerem.
+Ne vaxt gelecek?
-Bilmirem. Siz Günelin yaxın tanışısız? Ne qeşeng sesiniz var.
+Kurs yoldaşıyıq. Bir azdan zeng vuraram onda. Sağ olun.Bağışlayın narahat etdım.
-Bir deqiqe gözleyin..
+Nedir ki?
-Xanım siz nömreni sehv düşübsüz, men Güneli tanımıram.Ancaq çox isterdim sizi tanımaq. Çox zerif xoş sesiniz var.. belke bir az danışaq.
Gülşen utanmışdı. Yox sağ olun.- Mene Günel lazim idi. Bağışlayın vaxtınızı aldlm. Adboy edir. Ve düşünür ki belke nömreni sehv yığıb. Bir de hemin nömreni yığmağa çalışır, yene hemin oğlan teefona cavab verir. Gülşen onun sesini yene eşidende sakit dayanır. Oğlan deyir. Xanım deyesen yen
e sehv yığdız. Gelin danışaq.. Gülşen – Men Günelin nömresini bele bilirdim ey.Dedim belke sehv yığmışam ona göre yeniden yığdım.Demek ki bu nömre Günelin nömresi deyil.Getek maraqlanam öyrenem düzgün nömreni.
+Bu nömre menim nömremdi.Adım Teymur. 25 yaşım var. Sizi tanımaq olar?
-Adımı demesem olmaz?
+Yaxşı,

<< 1 [2] 3 4 >>