endirdi.

__________________________________________________

Taksiden enmeyimle gözlerimi qarşıdakı möhteşem binaya dikdim. Bir hefte sonra yeniden qayıtmışdım. İçimde qeribe heyecan var idi.İlk geldiyim gün kimi.Temkinli addımlarla girişe doğru ireliledim. Bezi tanış simalarla ayaqüstü salamlaşaraq içeri daxil oldum. Evvelce Arif beye teşekkür etmeli idim. Xestexanada keçirdiyimiz bir hefte müddetinde çox kömeyi deymişdi. Bu sebebden ilk olaraq Arif beyin oturduğu mertebeye qalxdım. Geniş dehlize yayılan dikdabanımın sesi ile geniş masa arxasında oturmuş katibeye yaxınlaşdım. Ne idi adı? He, Melek!

"Salam, Melek Arif bey burdadı?" - bezginlikle taxma kirpiklerinin altından mene baxdı.

"Beli" - dedi ağzında çürümeye üz tutmuş saqqızla. Bir kelmeyle bele insanı deli edecek istedada sahibdi. Ağır hereketlerle kenardakı telefonu eline aldı. Qızın sanki tısbağalarla qohumluğu var idi. Gerilen esebimi yatışdırmaq meqsedi ile dikdabanımın burnunu ritmik şekilde mermer döşemeye vurmağa başladım. Artıq bu qızın yanındayken nece mümkün olacaqsa...

"Adınız?" - dillendi telefonun desteyini qulağından uzaqlaşdıraraq. Nehayet bunu soruşmağı xatırlamışdı.

"Suay" - men de tam onun kimi bezginlike dillendim. Bu qızla öz dilinden danışmaq lazım idi.

"Arif bey sizi gözleyir". Axır ki! Celd onun yanından ayrılıb iti addımlarla Arif beyin otağına irelilemeye başladım. Otağa yaxınlaşmağımla şehadet barmağımı qapıya üç defe vurub içeri daxil oldum.

"Buyur, Suay, xoş gelmisen" - üzüne gülümseme yerleşdirerek qarşıdakı kreslonu işare etdi. Vaxt itirmeden içeri doğru irelileyib kresloya eyleşdim.

"Nenen necedi? Daha yaxşıdı?" - menden qabaq davrandı.

"Beli, çox sağolun her şey üçün. Nenemin duaları her zaman üstünüzdedi" - dodaqları yana doğru qıvrıldı.

"Allah razı olsun. Ancaq ki, teşekkür edilecek bir şey yoxdu. İnsanıq, sabah kimin başına ne geleceyi melum deyil" - dedi bütün semimiyyeti ile. İlahi, nece de böyük qelbe sahibdi.

"Veziyyeti haqda

<< 1 2 [3] 4 5 ... 8 >>