hekimden melumat almışam. Dediyine göre veziyyet ele de parlaq deyil" - sözlerine qarşı gözlerimi kederle yumdum. Men unutmağa çalışdıqca gerçekler yene tam orta yerimden vurur meni.

"Seni incitmek üçün demedim, Suay" - susdu - "Bil ki, men de araşdıracam. Eger bir ümid işığı varsa, hemin işığın dalınca düşecik" - qayğılı sözlerine qarşı minnetle üzüne baxdım. Her sözünde bu insana qarşı olan hörmetim daha da artırdı. Otağı dolduran telefon sesiyle sağdakı desteyi eline aldı.

"Buyurun" - susdu ve alnını qırışdırdı.

"Yaxşı" - desteyi asıb mene teref çevrildi. İndiye kimi bu qeder qısa telefon danışığı görmemişdim.

"Sabah 15:00-da müttefiq şirketle yeni layihe üzerinde iclas olacaq. Memarlıq cemiyyetinin bir çox simaları gelecek. Eger vacib bir işin yoxdusa orda ol, seni onlarla tanış etmek isteyirem" - sözlerine qarşı bayaq kederle dolu gözlerim indi heyecanla irileşdi. Celd ayağa qalxıb heyecandan elimi-qolumu hara qoyacağımı bilmeden qarşısına keçdim.

"Elbette! Mütleq orda olacam". Sevincle qarışıq heyecanımı görmüş olacaq ki otuz-iki dişini gösterecek terzde gülümsedi.

İş çıxışı idi. Her kes eve getmeye hazırlaşarken men geniş dehlizde maliyye şöbesine doğru irelileyirdim. Sebebsizce Ayaz ağlıma gelmişdi. Getdiyi günden beri onu görmemişdim. Artıq onu tapıb üzr istemeyin vaxtı idi yoxsa vicdanım meni rahat qoymayacaqdı. Bu düşünceyle Laleden kömek istemişdim. Ne de olsa burada çoxdanın işçisidi. Qarşıma çıxan mavi qapı ile düzgün geldiyimi yeqinleşdirdim. Desteyi aşağı çekib içeri daxil olmağımla ilk olaraq görüş merkezime Lalenin sarı saçları girdi. Deyesen çıxmağa hazırlaşırdı. Meni gören kimi gülümsedi.

"Gel, Suay, keç eyleş" - rahat görünen kreslonu işare etdi.

"Yox, eyleşmeyim, gecdi. Mene sadece hara yaxınlaşmalı olduğumu desen kifayetdi" - qaşlarını çatdı.

"Kimi axtardığını desen belke kömek ola bilerem" - maraqla dillendi. Ne deyecekdim? Kimi axtarırdım? Evvelce meni pert elemeye çalışıb sonra kömek eden insanı, yoxsa men

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 8 >>