teşekkür etmeye çalışarken tenqid etdiyim insanı?

"İnan men özüm de bilmirem" -
düşüncelerimin tam eksine cavab verdim. Yalnız adını bildiyim adamı tanıdığım sayılmaz.

"Yaxşı, ele olsun, gel gedek" - deyib ayağa qalxdı ve birlikde otaqdan çıxdıq.

"Hara gedirik?" - dehlizde irelileyirdik.

"Sene kömeyi deyecek birinin yanına" - gülümsedi. İrelilediyimiz zaman dehlizin dizaynı diqqetimi çekdi. Deyesen bura şirketin arxa terefine düşürdü. Çünki, bizim temamile şüşeden ibaret divarlarımızın eksine buradakılar kiçik pencerelerle örtülmüşdü. Gözlerim divardakı klassik senet eserlerine ilişdi. Bu cızma-qaralardan ne anlayırdılar başa düşe bilmirem.

"Geldik" - Lalenin sesi ile ayaq saxlayıb etrafı izlemeyi kesdim. Mavi rengli qapını açıb içeri daxil oldu. Tebii ki, men de arxasınca.

"Salam, biz geldik" - içeri girmeyimizle müxtelif texnoloji avadanlıqların olduğu geniş otaq bizi qarşıladı.

"Xoş gelmisiniz, buyurun" - iri monitor arxasından orta yaşlı adam göründü. Ayağa qalxıb bize doğru ireliledi.

"Men oturmayım, size dediyim kimi, refiqemi getirmişem. Kömeyinize ehtiyacı var". Lalenin sözleri ile çaşqınlıqla üzümü ona çevirdim. Meni refiqesi olaraq görürdü? Ne yalan deyim sevinmişdim.

"Xoş gelmisiniz, adım Qedirdi" - gülümseyerek qaba ellerini mene uzatdı.

"Xoş gördük, Suay" - eyni gülüşle havadakı elini tutdum.

"Suay, size emanet. Elinizden gelen kömekliyi edeceyinize şübhem yoxdu" - Lale yarımağız gülüşle dillendi.

"Çox sağol" - Sadece Lalenin göre bileceyi terzde dodaqlarımı terpetdim. Gözlerini anlayışla yumub-açdıqdan sonra otaqdan çıxdı.

"Size nece kömek ede bilerem?" - Qedir beyin sesi ile diqqetimi qapıdan ayırıb ona yöneltdim. Sual dolu gözlerini mene dikmiş cavab gözleyirdi. Mmm...Nece deyim.

"Men birini axtarıram" - gülümsedi.

"Onu bilirem". Çoxbilmiş!

"Yeni mene işçilerin siyahısı lazımdı".

"Onda buyurun eyleşin" - eli ile üzerinde kompüter olan masalardan birini işare etdi. Vaxt itirmeden gösterdiyi yerde

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 8 >>