siqnal sesi eşidildi. Tam eneceyim zaman elektron lövhede yazılmış on-altı'nı görmeyimle ayaq saxladım.

"Zehrimara qalasan!". İki adam içeri daxil oldu ve qapının bağlanmağı ile yeniden hereket etdik.

Nehayet, liftin siqnal sesi ile bu defe doğru mertebede endim. Geniş dehlize yayılan dikdabanımın qulaq batırıcı sesine ehemiyyet vermeden iclasın keçirildiyi otağa teref qaçmağa başladım. Beyaz rengli iri qapıya yaxınlaşmağımla addımlarımı yavaşlatdım. Saçlarımı elimle seliqeye salıb derinden nefes aldım. İçimdeki öldürücü heyecanı yox sayaraq nemlenmiş elimi qapının desteyine atıb çevirdim.

Qapının açılmağı ile anındaca uzun, deyirmi masa arxasındakıların göz hedefine çevrildim. Zibil! Bu deqiqe rahat divanımda oturub ayaqlarımı uzadaraq qehvemi içmeyi üstün tuturdum. Suay! Suay! Suay! Neler düşünürsen bele?! Bu sene verilen şansdı! Tapdığım kiçik cesaret qırıntılarımla içeri daxil olub üzerime sabitlenen sayını bilmediyim gözlere cavab olaraq süni gülüşümü gönderdim. Ne düşünürdüler göresen? Ah, yeqin ki, ne qeder gülünc olduğumu!

"Size baresinde danışdığım cavan ve elece de bacarıqlı, Suay xanım" - eşitdiyim sesle masanın baş ucunda oturmuş Arif bey görüş merkezime girdi. Sözlerine qarşı çaşqınlıq dolu baxışlar, anındaca heyranlıqla evez olundu. Oh! Minnetle üzüne baxdım. Ekserinin kişi olduğu bu otaqda nece davranacağımı bilmediyim üçün başımla salam verdim gözümü masa arxasındakılar arasında gezdirerek. Bir deqiqe...Bu? Bir an gözüm tanış bir şeye deymiş kimi hiss edib yeniden baxışlarımı hemin terefe çevirdim. Ve...Hemin qaralarla mavilerimin qovuşduğu an nitqim tutuldu...

"Sen" - deye bildim sadece çaşqınlıq qarışıq fısıltıdan ferqsiz çıxan sesimle...

Heyat tesadüflerden ibaretdi deyirik. Yaxşı...Bes, niye her zaman tesadüfü yaxşıya yozub ona sevinirik? Başqa cür tesadüfler yoxdu mu heç? Meselen, bizi mehv edib, heyatımızı elimizden alan növlerinden...

<< 1 ... 6 7 [8]