qollari sariqli Sahraya teref uzunu cevirerek soze baslamishdi hekim .
-Men senin bu dunyani gormeyini istedim. Ancaq sen bugun dunyani terk etemeye mi calishirsan? Bax Sahra ! Sessiz qalib bir soz dememeyin hec bir faydasi yoxdur. Cox sarsinti kecire bilersen.Belke de men sene yardim ede bilerem. Dahish ! Uzun suren sessziliyinin ardinca Sahra xirilitili sesle soze bashlamishdi.
-Her sey bitti !
-Biten nedir axi Sahra?
-Hec kim menim kecirdiyim uzuntuleri, acilari menimle paylasha bilmez doctor ! Dedikleri kimi , eger gulursense her kes senle birge guler, amma agladiginda hemise yalniz olarsan..-deyerek davam edirdi Sahra ve o gun o evde gozlerini emeliyyat ederek onu dunya ishiqina qovushduran doktora indiki, halinin sebebkari olan qaranliq heyat hekayesini anlatmaga calishmisdi. Danishdiqca butun yashadiqlari gozunun qarshisinda canlanirdi..(Sevinc Muradqizi)
Men cox mehshur olan heykeltarashlar kendinde dogulmushdum. Atam taninmish heykeltarash idi. Cox uzaq sheherlerden heykel duzeltdirmek ucun onun yanina axin ederdiler. O mene de heykelterashliqin sirrlerini oyretmishdi. Atam hemishe deyerdi :
-Sahranin ellerinde cox qeribe bir sehir var. Eger bir sheye toxunsa hec gormeden bele onun heykelini duzelde bilerdi..
Atam bunu ebes yere demirdi. Cunki men heqiqetende dunya ishiqindan mehrum idim. Bu senetimle, kor olsam da ellerim ile gorurdum sanki. Toxunaraq hiss edirdim. Barmaqlarimin ucundaki sanki sehir idi, eynen atamin dediyi kimi ve o sehirin sayesinde menim yaratdiqim eserler hec de normal heykelterashlarin yaratdiqi eserlerden geri qalmiridi. Ancaq ele bir gun geldiki atam yatdi ve bir daha oyanmadi. Onun itirenden sonra butun qaygilar anamin uzerine yuklendi. Anam cox calishirdi. Men ise heykel duzeldib satirdim. Cox qeribedir doctor. Men palciqla istediyim her sheyi duzeldirdim. IStediyim her obrazi yaradirdim. Ama birce oz heyatimdan basqa. Oz geleceyimi yarada bilmrdim. Butun bu ishlediyim zamanlarda Allahdan yalnizca bir tek dileyim
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç
