YAĞIŞDAN SONRA (REAL)
YAZAR:ANNA KARENİNA
Bölüm 3.
Özüm de bilmeden sevincek halda Aydının üzüne baxır, sanki ne ise bir cavab gözleyirdim.
-Nece ki? - gözlerimi qıyıb soruşdum.
-Seni qısa zamanda niye bu qeder mesuliyyetli bir işe celb elediyine şübhem var idi. Amma indi görürem ki, yanılmayıb.
-Çox sağolun. - söyleyerek bir anda qırılan ümidlerimi ona belli etmeden otaqdan çıxdım.
Bir neçe saniye içinde ağlıma o qeder xeyallar dolmuşdu ki, Aydın bir cümlesi bes etmişdi onları yerle-yeksan etmeye. Amma hemişekitek temkinli halımı qoruyub otağıma keçib işime vermişdim bütün diqqetimi. Diger terefden Aydının mene qarşı sebebsiz nifret ve esebinin keçdiyini zenn edib rahatlamışdım ki, daha mene iyneleyici sözler demeyecek. Amma görünür yanılmışdım...
Sonrakı günlerde Aydın yene eyni insan idi. İlk fürsetde meni acılayan, her işimde bir sehv axtaran. Bezen son hedde gelib qışqır bağır salmaq istesem de Celal veziyyeti anlayıb meni sakitleşdirirdi ki, bu vaxtlarda men ona daha çox bağlanırdım. Onda mene qarşı başqa bir baxış hiss etmesem de onun bu qayğısı mene bes edirdi.
Seher erkenden şirkete geldikde yene Aydınla olan iclası yadıma salıb bütün ehvalım pozulurdu. Günortadan sonra ise telefona baxdıqda Meryemin zengini görüb aniden onların dünen gece qayıtdığını yadıma salıb niye zeng edib maraqlanmadığıma göre özümü danladım. Ardınca onu daha da gözletmeden zengi açıb hal-ehvalını xeber aldıqdan sonra birazdan buraya geleceyini söyleyib desteyi asdı.
-Heç ünvanı da soruşmadı. İndi yola çıxanda başlıyacaq elli defe zeng etmeye. - öz-özüme söyleyib gülümsedim.
Düzü, Meryemin bura gelmeyi mene hardasa qeribe gelmişdi. Çünki indiyedek heç vaxt bu barede söhbetimiz olmamışdı. Amma bu ki Meryemdir, her ağlına düşeni edir deye düşünerek fikrimi dağıdıb işime baxdım.
Biraz keçmiş Celal gülerek mene zeng edib otağında gözlediyini dedikde özüm de ferqinde olmadan gülümseyib ayağa qalxaraq otaqdan çıxdım. Celalın otağına çatana qeder ağlıma bizimle bağlı minbir

[1] 2 3 ... 5 >>