"Sen" - deye bildim sadece çaşqınlıq qarışıq fısıltıdan ferqsiz çıxan sesimle...
Gözlerime inana bilmirdim. Bütün varlığı ile qarşımdaydı...Axı, nece ola bilerdi? Qarın boşluğumdakı hereketlenmeni saxlamaq üçün elimi qarnıma qoymaq isteyimi gücle basdırdım. Buradaydı...Özü çıxmışdı qarşıma. Üzünü inceledim. Menim çaşqınlıq dolu baxışlarımın eksine onunku bomboş idi. Temiz qara vereq kimi...
"Suay, buyur eyleş" - otağın sessizliyini pozan Arif beyin sesi ile silkelenib bir yığın insanın qarşısında dayandığım ana qayıtdım. Hı? Gözlerimi qırpışdırdım. Harda eyleşecekdim?
"Buyur" - tanımadığım cavan oğlan gülümseyerek yanındakı boş yeri işare etdi. Bu qeder insanın nezer nöqtesinden çıxmaq üçün, celd keçib gösterdiyi yerde eyleşdim. Bele daha yaxşı idi. Başımı qaldırmağımla Ayazla göz-göze geldik. Zibil! Bura ki onun tam qarşısı idi.
"Beli harda qalmışdıq"...
Aradan keçen yarım saat erzinde Arif bey auditoriyanı ele almış, yeni layiheler haqqında danışır, arada muhasibatçı olduğunu düşündüyüm orta yaşlı kişi yaranacaq xercler haqqında onu melumatlandırırdı. Tikilecek yeni kompleksler haqqında fikir bildirir, teklifler ireli sürürdüler. Bir ara xarici şirketlerle görülecek ortaq işler barede danışıqlar getdi, ancaq diqqetimi onlara vere bilmediyim üçün nece bir iş olduğunu qaçırmışdım. Qarşımda aysberqden telim almış insan oturarken bu nece mümkün ola bilerdi ki. Gözlerimi ondan yıra bilmirdim. Sadece qara qelemi baş ve işare barmaqları arasında o yan bu yana döndürür arada ise sıxıldığını göstecerek terzde yanaqlarını şişirirdi. Artıq eseblerim gerilirdi! Bir an bele olsun gözünü qaldırıb mene baxmamışdı. Zehrimara qalmış qelem menden daha maraqlı idi?! Meni tanımamazlıqdan gelmeyi üreyimin altında qeribe ağırlıq yaradırdı.
"Suay xanım, siz bu haqda ne deye bilersiz?". Adımı eşitmeyimle gözlerimi bayaqdan qeribe baxışlarını üzerimde hiss etdiyim qıyıq gözlü adama çevirdim. Meqsedi ne idi? Anındaca bütün gözlerin mene dönmesi ile otağa sakitlik çökdü. Onlara bir

[1] 2 3 ... 9 >>