cüt qaralar da daxil idi. Udqundum...Ne deyecekdim? Susqunluğuma qarşı adamın dodaqları yana doğru qıvrıldı. Bic!
"Suay xanım cavabını möhteşem layihesi bitdiyi zaman verecek" - eşitdiyim tanış sesin cavabına qarşı adamın aldığı sifet görülmeye deyerdi. Kimin olduğunu bilmek üçün başımı hemin terefe çevirdim. Senan? O da mı burda idi?
Otaqdakı gergin hava dağılarken Arif bey yene auditoriyanı ele aldı. Masanın diger küncünde oturan Senana minnetle gülümsedim. Onun sayesinde pert olmaqdan xilas olmuşdum. Üzüme baxaraq gönderdiyi semimi gülümsemesinin ardından yene özüne mexsus terzde göz vurdu. Ümid edirem ki kimse görmedi...Birden masanın üzerine sert neyinse deymesi ile dik atıldım. Otağa yeniden ölüm sessizliyi çökerken Ayazla göz-göze geldik. Gece qarası gözlerini gözlerime dolamış, ele qorxunc baxırdı ki...Bedenimden soyuq cereyan keçdi. Zibile qalasan! Görmüşdü! Fişi çekilmiş bomba kimi üzüme baxarken birazda olsun gerginliyimi basdırmaq üçün stulun deriden olan kenarlarını iki elimle qavradım.
"İcazenizle" - bir ömür kimi gelen baxışmamızın ardından qalın sesi otaqda eks-seda verdi. Gözlerini bir an bele gözlerimden ayırmadan ayağa qalxdı. İti addımlarla otağı terk etmesi ile içerini uğultu bürüdü. Ne zaman tutduğunu bilmediyim nefesimi buraxıb sıxmaqdan ağrıyan ellerimi stulun kenarlarından çekdim. Bu da ne idi bele?
"İclas bitdi. İştirak eden her kese teşekkürler" - Arif beyin sesi otadakı uğultunu basdırdı ve iti addımlarla otağı terk etdi. Men ise hele de hemin qorxunc baxışların tesiri altında idim.
"Deyesen, iclası sevdin, ancaq teessüf ki, bitdi" - Senanın sözleri ile gözlerimi boş otaqda gezdirdim. Ne zaman çıxmışdılar? Stulu geriye iteleyib ayağa qalxdım.
"Ne düşünürsen?"
"Deyesen, Ayaz bey işden qovulacaq" - narahatlıqla dillenmeyimin ardından boş otağı Senanın gur qehqehesi doldurdu.
"Özü-özünü qova bileceyini düşünmürem" - dedi zorla saxladığı qehqehesinin arasından. Nece yeni? Anlaya bilmirdim. Beynim fealiyyetini dayandırmışdı. Birden

<< 1 [2] 3 4 ... 9 >>