gülümsemesi dodaqlarında dondu.
"Herden qarşımdakı saflığın gerçek olduğuna şübhe edirem". Eşitdiklerimle sanki bütün qanım üzüme hücum etdi. Utanc qarışıq çaşqınlıqla gözlerimi ondan başqa her yere dikdim. Masanın üzerindeki qelemin rengi...
"Şey...Üzr isteyirem. Seni utandırmaq istemedim " - elini boynuna götürüb sıxdı. Ohh!
"Çıxaq artıq". Başını yuxarı-aşağı sallayıb menimle birlikde qapıya doğru ireliledi.
Geniş dehlizde otağıma doğru irelileyerken beynimi didikleyen düşüncelerden uzaqlaşa bilmirdim. Ayaz niye esebleşdi? Burada çalışırsa niye işçilerin siyahısında adı yox idi? Neye güvenerek iclasdan o terzde çıxdı? Senanın sözleri ne menaya gelirdi? Off! Başımı itirecekdim! Otağıma çatmağımla qapını açıb içeri daxil oldum. Çantamı kenara qoyub masaya yaxınlaşdım. İş başa düşmüşdü yene. Eyleşmeden iki elimi de masanın kenarlarına dayayıb gözlerimi layiheye dikdim. Demek olar ki, gövdesi hazır idi, lakin texmini erazinin sahesini bilmediyim üçün bezi yerlerde tereddütde qalırdım. Bu düşünceyle yeniden otaqdan çıxıb Arif beyin otağına üz tutdum. Sualımın en deqiq cavabı onda idi. İstemeden de olsa yeniden Melekle qarşılaşacağım fikri beynime dolarken indiden eseblerim gerilmeye başlayırdı. Bu şekilde nece davam edecekdim çox maraqlıdı.
Liftin açılması ile geniş dehlizde qarşıdakı masaya doğru irelileme başladım. Meleyi yerinde görmemeyimle sanki üzerimden yük qalxmışdı. Deyesen, bu gün heyat mene qarşı istisnaya yol vermişdi. Burda boş-boş dayanmağımın menası olmadığını anlayıb Arif beyin otağının yolunu tutdum. Tam qapını döyeceyim zaman içeriden gelen qulaqbatırıcı sesle el saxlamalı oldum.
"Senin meqsedin nedi, Ayaz?! Bu mesuliyyetsizliyinin sebebini de!" - Arif beyin dehlizi bele gurladan sesiyle yerimdece donub qaldım.
"Ata, besdi!" - deye içimi ovsunlayan qalın sesi eşitmeyimle beynim dondu sanki. Ne?! Beynim eşitdiklerimi qebul etmeye çalışarken qapının açılmağı ile dik atıldım. Bir cüt od tutub yanan qaralarla qarşılaşınca bedenim qıc olub qaldı.

<< 1 2 [3] 4 5 ... 9 >>