Muellif Lili SH

Tesadüf deye bir şey yoxdur. Tevafüq vardır. Allahın rızası ile, izni ile gerçekleşen hadiseler. Her kes bunu yaşayar, amma bezileri bunun ferqine varar, bezileri ise tesadüf deyib özünü aldadar. Sonda her kes öz payına düşeni alar. Kimisi az, kimisi çox.. kimisi ise payını başqasına verer. Amma keder payından, öz xoşbextlik payına ise heç kim qıymaz. Men qıydım...mene de qıydılar. Çünki tesadüfe inanmırdım, tesadüfe inanmırdıq...

BOLUM 1

- Yox yox yox! Men heleki aile qurmaq istemirem.
- Sene bu saat aile qur deyen yoxdur. Bax, tanı belke xoşuna geler, belke yaxşı oğlandır ele. Hem ne vaxta qeder yanımızda oturacaqsan. Artıq aile qurmalısan. Qonum qonşuda sen yaşda qız qalmayıb. Men yaşdakılar nevelerini gezmeye aparır. Mense hele senin nazınla oynayıram. (Muellif Lili SH)
- Anam qurban olum, neçe defe demek olar istemirem, meni başa düşün. Heç oğlanı sen de görmemisen ne bilirsen ki, kimdir. Ne olsun aileni tanıyırsan belke oğlan avaranın biridir, belke meni her gün döyecek, ac saxlayacaq, sizinle görüşmeye qoymayacaq, heç çöle çıxmağa qoymayacaq belke. Hiiii belke narkomandır?
- Ay qız besdir axmaq- axmaq danışma. Bu dövrde ele vehşi adam var? Narkoman olsaydı adlı -sanlı ailedir ses yayılardı aleme.
- Sen deyilsen deyen ki, her şey ola biler.
- Men yoruldum sene söz demekden. Atan geler özün üzüne deyersen istemediyini. Meni de bu işe qatma.
- Deyerem. Niye demirem. Her halda atam senden ferqli olaraq meni başa düşer! İnşallah başa düşer....deye pıçıltı ile özüne teselli vermeye çalışdı. Çünki Ülviyye bilirdi ki, atasına heç ne de deye bilmeyecek. Atası ne qeder Ülviyyeye bağlı olsa da onun zehmi her kesi qorxudurdu, ondan çekinmeye vadar edirdi. Vezifesi herbiçi olduğundan sertliyinin üstüne daha da sertlik getirirdi.
-Ülviyye atan çağırır.
- Gelib? Ana... Ana..
- Ana ana deyib durma. Dedim axı meni bu işe qatma. Get özün danış.
- ... axı...ehh anam..
- Gel görüm bura. Mene sözün var?
- Kimin.. menim? Xeyr sözüm yoxdur.

[1] 2 3 ... 178 >>