- Sen neynemeyi düşünürsen Şehriyar.
- Bilmirem Kenan bilmirem. Ele men de çaresizem. Aşağı tüpürsen saqqal yuxarı tüpürsen bığ.
- Konkret mesele nedir ki?
- Uzun söhbetdir. Boş ver. Amma çaresini tapacağam el çeken deyilem. Lazım olsa anası ile danışacağam. O da olmasa Ülviyyeni de götürüb buralardan gederem.
- Ülviyye ailesini tapdalayar sence
- O da menim kimi her şeyi göze alsa he.
- Ele senin de işin çetindir.
Iki oğlan aşağıda söhbet ederken qızlar yuxarıda qucaqlaşıb uzanmışdılar. Ülviyyenin ağladığını gören nergiz
- Ülü..ne oldu? Ne düşünürsen?
- Men.. men.. Nergiz deyesen bu macera burda da bitesi olacaq.
- Delisen sen? O ne demekdir.
- Nergiz bir az real olaq. Biz aile qurduq. Sonra? Onlar bize gelib getmeyecekler. Nece bir birilerini üzüne baxacaqlar. Atam nece hezm eder bunu. Heyat yoldaşının keçmiş sev....tövbe tövbe.. dilim dönmür deyem.
- Ele bu? Bununla da sevginden vaz keçeceksen....ülü... ağlama.. qurban olmu ele ağlama.. Ülviyye hönkürtü ile ağlamağa başlamışdı. Telefona gelen smsm i açıb oxuduqdan sonra daha da berk ağladı. Bu Şehriyardan idi “Ne olur olsun menimsen menim olacaqsan. Bir ömür boyu.” Nergiz onun saçlarını sığal çekerek – shhhh... sakit sakit.. ağlama.. Şehriyar yoluna qoyacaq her şeyi
- Yox.. Nergiz yox.. heç ne de yoluna girmeyecek. Mümkünsüz eşqin arxasınca düşe bilmerem men...
- El çeke bilmersen. Bes Şehriyar. Ele bilirsen o icaze verecek ondan ayrılmağına.
- Bilmirem Nergiz bilmirem. Ülviyye göz yaşları içinde yuxuya getmişdi. Nergiz ise ayağa qalxıb pencereni bağlamaq istedi. Kenanın maşının aşağıda görüb – bu burda neyniyir bu vaxtı deye öz özüne danışdı. – yox yeqin sehv gördüm. Bu maşından beyem tekce kenanda var beyem. Perdeni çekmek isteyirdi ki, maşının qapısının açıldığını gördü. Kenan çöle çıxıb maşına söykendi siqaret çekdiyi közün qpızarmağından belli idi. Nergiz perdeni bağlayıb otaqda o yana bu yana gederek ne edeceyini düşündü. Celd otaqdan çıxıb aşağı düşdü. Gelib kenanın qarşısında

<< 1 ... 99 100 [101] 102 103 ... 178 >>