var var bu binada.
- Ülviyye ile danışmalıyam
- Seher danışarsa deye
- Onunla danışmamış heç bir yere geden deyilem. Ülviyye!
- Oğlum hörmetin olsun. Qarşında atan yaşında kişi dayanıb.
- Kamal bey, bağışlayın, isteyirsiniz lap meni vurun söyün, tehqir edin. Geden deyilem.
Gülnaz Şehriyarın bu qezebli hlını görüb bir az çekindide. – Seninle danışmaq istemirse istemir. Terslik eleme. Get evine.
- Gülnaz xanım Ülviyyeni çağırın. Ülviyye bilirem ki, eşidirsen. Ülviyye danışmalıyıq. Ülviyyenin qapısı açıldı. Başı aşağı şekilde sakitce qapının yanında dayandı, yanaqlarını islaq, burnu qıpqırmızı idi. Kirpikleri asta asta qalxıb enirdi. Ayaqda dayanmağa halı yox idi. Qapıda gücle tutub dayanmışdı. Gülnaz qızının bu halını görüb elini ağzına qoyub ağlamağa başladı. Kamal bey qızını yanına gelerek –Ülviyye yaxşısan qızım? Deyerek elini onun çiynine qoydu. Ülviyye başını astaca tesdiq menasında yelleyerek, başını qaldırmadan – Danışmağa sözümüz yoxdur Şehriyar. Get.. telefonda her şeyi dedim. Deyerek aramla danışmağa başladı.
- Yox her şeyi danışmadıq. Sen bele tez el çekirsense men nece mübarize aparacağam deye bilersen mene? Sevgin bura qedermiş. Ülviyye ellerini sıxaraq – Şehriyar get deyerek özünden asılı olmadan dayandığı yerde yere çökecekdi. Atası onun tutdu. Şehriyarda yaxınlaşmaq isteyende Gülnaz onu tutub – Get, danışmaq istemir. Onsuzda halı pisdir. Sen de onu lap incidirsen
- Onu men incitmirem. Onu siz incidirsiniz. Siz hamınız. Amma bu mesle burda bağlanmayacaq. Bilesiniz. Deyib qapıdan çıxdı. Atası Ülviyyeni otağına getirende Gülnaz içeri girib ona çıxması üçün başı ile yavaşca işare eledi. Kamal bey otaqdan çıxdıqdan sonra Gülnaz Ülviyyeni yerine uzandırıb üstünü örtdü.
- Menim ağıllı qızım anasının elini saçından iteleyen Ülviyye
- Arzuna çatdın. Onunla münasibetimi kesdim. Artıq Şehriyar deye birisi heyatımda yoxdur. Amma bil ki, Ülviyye de artıq yoxdur.
- O ne sözdür qızım. Men sadece senin xoşbext olmağını isteyirdim.
- Bil ki,

<< 1 ... 103 104 [105] 106 107 ... 178 >>