istiqametleri sehv salıram. Ülviyye yuxarıda cedvel axtara axtara asta addımlayırdı ki, kiminlese toqquşdu.
- Ay üzr iste.... Siz?
- Siz?
Bu Şehriyar idi. Her ikisi teecüb ve sevinc dolu baxışlarla bir- birine baxırdı. Her ikisi de ferqine varmadan bir deqiqe susaraq şok veziyyetinde baxışırdılar.
- Bir birimizi her defe görende bele müraciet etmek mecburiyyetindeyik? Men Şehriyar.
- Ülviyye.
- Tanış olduğumuza memnun oldum.
- Mence biz artıq tanışıq.
Her ikisi bu söze gülümsündü.
- Ola biler. İndi daha yaxından tanış olmuş olarıq.
Ülviyye bu söze ister istemez qızardı. Şehriyar Ülviyyenin elini hele de sıxıb yelleyirdi. Özü de ferqinde olmadan.. Heç Ülviyye de ferqinde deyildi veziyyetin. O anın sehrine qapılmışdı. Birden özüne gelib elini çekdi. Şehriyar gülümseyerek.
- Hemişe buradan istifade edirsiniz?
Şehriyarın niyyeti onun istifade etdiyi mekanı deqiqleşdirmek idi. Ülviyye bunu ferqine varmadan cavablandırırdı.
- Yox. Burada kiçik bir işim var idi ona göre. Siz burada neynirsiniz?
Ülviyye bir az axmaq sual verdiyinin ferqinde deyildi. Heç Şehriyar da qurduğu cümlelerde dilinin topuq vurduğunu, uşaq kimi danışdığının ferqinde deyildi. Vaxtı uzatmaq üçün bilmirdi ki, nelerden söhbet açsın. Seher tezden maşınında birden –bire yaranan nasazlıqdan bütün ehvalı korlanmışdısa da indi buna şükür edirdi.
Ülviyyenin telefonu zeng çaldı. Elini atıb ekranda Nergizi görende teesüfle - Bağışlayın men getmeliyem. Telesirem. dedi. (muellif Lili SH)
- He bağışlayın sizi saxladım. Görüşdüyümüze şad oldum. Belke yene ne vaxtsa görüşerik.
- Men de şad oldum. Belke de.
Ülviyye arxasını dönüb gedende Şehriyar elini başına vuraraq “Axmaq oğlan. Harada göreceksen bir de. Telefonun istesem birden pis başa düşer. Mene güvenmez. Görüş teyin etsem nece? Eh artlq gecdir. Getdi..” Şehriyar da teesüfle Ülviyyenin getdiyi stansiyanın eksine getdi.
( Ülviyye.)
Sehv geldim. Offfff... Hezi Aslanov yerine Memar Ecemi. Çox gözel. Her şey eladır. Birce burda

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 178 >>