etseydim, inan mene bu gun getmezdim. Bu halda olmazdim. Men bilmirem özumu dúşunum, atami düşunum, anami düsunum ya Sehriyari. en yaxsisi uzaq qalmaqdi. Qoy ele bilsin ona olan sevgimden vaz kecmisem, istemirem. Nifret etsin mene, o zaman unudacaq.
- Bes sen?
- Bilmirem. Ozumu dusunmekden çoxdan vaz kecmisem.
Ellerinde paltarlar Ulviyye pencereye yaxinlaşdi. Perdenin arxasindan Sehriyara baxdi. Ureyi agriyirdi,amma cixis yolu gormurdu. Şehriyarsa gunlerdir yemeden ıcmeden özune qapanmiş, Ülviyye ile danişmaq ucun furset axtarirdi. Ne qeder zeng etse de sms yazsa da cavabsiz qalirdi her biri. Tek xeber aldigi qaynaq Nergiz idi. O her blokdan cixdiqca onun yanina geder Ülviyyeni sorusurdu. Ülviyyeni başa dûşse de ondan bele elediyi ucun cox incimisdi. Nergizin cixmasini gozleyerken Ulviyyenin pencereden baxmasindan xebersiz idi. Pencereden ona baxan daha bir goz var idi. Gülnaz gunlerdir Sehriyarin bu halini gorur istemeden gozleri dolurdu. Telefonu eline alib nomre yigdi, telefonun o basindan gelen qalin sese Gulnaz salamsız kelamsız - Oglunla danış demisdim. el ceksin artiq. Gelib ne özunu ne de Ulviyyeni incitmesin.
- Oglum mene benzemeyib Gulnaz. O menden ferqli olaraq,sevdiyine sahib cixir. Gülnaz bu cavaba tutuldu. Ne ise demek istese de alinmirdi.
- anlamalidir bu mümkünsüzdur deyib desteyi asdi.
Şehriyar xebersiz idi Ülviyyenin gedişinden. Nergizin blokdan telaşlı çıxdığını görüb tez yanına geldi.
- Nergiz?.Ne olub? Ülviyyeye nese olub.
- Yox. Yox. Narahat olma.
- Yaxşıdır? Şehriyarın onun qolundan tutub suallara qerq etmesini Ülviyye yuxarıdan izleyirdi. Qorxdu ki, Nergiz şehriyara deyer celd telefonu eline alıb nergize yığdı. Nergiz Ülviyyenin zeng etdiyini görünce başa düşdü ki, o niye zeng edib. Telefonu açaraq Şehriyara baxırdı.
- Alo.
- Nergiz ne bade bir şey deyesen. Senden ömürlük küserem. Zarafat elemirem.
- Axı..
- Nergiz! Esla bilmeyecek. Eşitdin meni.
- Yaxşı...soyuq ve quru danışmasından titremesinden Şehriyar başa düşdü ki,

<< 1 ... 112 113 [114] 115 116 ... 178 >>