o Ülviyye ile danışır celd Nergizin elinden telefonu alıb
- Ülviyye danışmalıyıq xahiş edirem aç telefonu ya da aşağı gel. Şehriyarın sesini eşiden Ülviyyenin üreyi titredi. Telfon elinden yere düşdü ve söndü. Bu defe bilerek söndürmedi amma Şehriyar ele başa düşdü ki, Ülviyye qesden telfonu söndürdü. Esebileşib nergizin telefonun yere çırpdı. Telefon yere deyen kimi cilik cilik oldu. Nergiz böyümüş gözlerle ona baxsa da sesini çıxartdmadı.
- Niye bele edir axı niye? Men tanıdğım Ülviyye bele qorxaq deyildi. Meğlub olan deyildi. Ne baş verir? Niye bu qız meni dinlemir? Niye!? Niye!? Niye!?
- Ay Şehriyar qolum çıxdı qardaşım. Sakit ol.
- Bağışla deyib Nergizin qolunu buraxdı. Nergiz qolunu ovuşdura ovuşdura sızıldamağa başladı. Belli idi ki, göyerecek qolu. Sonra eyilib telefonunun qalıqlarının içinden nömresini axtardı.
- Bağışla Nergiz. Men telefonu axşama çatdıraram sene..
- Eybi yox narahat olma. Onsuzda deyişecekdim behane oldu. Nergiz aranı yumşaltmaq üçün dese de bu sözü Şehriyarın fikri onda deyildi. Başını qaldırıb Ülviyyenin penceresine baxırdı. Perdenin terpenmeyinden hiss etdi ki, Ülviyye onu izleyir. Başını aşağı salmadan – ne deyirdi?
- Ne?
- Sene neyi deyirdi? Ne isteyirdi?
- Heeççç heç ne.. men gedim.
- Nergiz!
- Eeee besdirin de o ordan sen burdan men de yazığam axı. Adam ne qeder qorxu içinde yaşayar. Ülviyye küser Şehriyar küser Ülviyye danışmaz Şehriyar inciyer. Men getdim. Nergiz qaçmaq üçün behane axtarırdı. Ele bunu deyib aradan çıxdı. Şehriyar hirsle gelib maşının yanında dayandı. Eline telefonu alıb Ülviyyeye sesli mesaj göndermeye qerara aldı. Bu defe her şeyi hell etmeli idi. Bir defelik.. Mesajı yazdıqdan sonra gönderdi ve maşınına minib getdi. Ülviyye ise eline telefonu alıb gelen sesli mesajı açmaqda tereddüd etse de açdı. Mesajı dinledikde qurumuş halda telefonu elinden sürüşüb düşürdü. Dili tutulmuşdu sanki. Celd ayağa qalxıb saçını düzeldib evden çıxdı. Nergiz ise Ülviyyeye verdiyi sözü tutmaq hem de Şehriyara

<< 1 ... 113 114 [115] 116 117 ... 178 >>