heyatı boyunca ne qeder tek qoysa da daima tez qayıdardı. Ülviyye balaca olanda ise hara getse onları da özü ile aparırdı. Indi ise çantaların çoxluğuna baxanda başa düşürdü ki, bu sefer deyesen zenn elediyinden uzun olacaq. Öyreşmemişdi buna. Ona göre, lap tesir edirdi. Kamal qapını açıb çantaları aşağı maşına aparmaq isteyende Gülnazın ağladığını görüb pis oldu. Heç ne demeden alnından öpüb çantanı eline aldı. Gülnaz ise dözmeyerek ona arxadan sarılıb – tez gel, men öyreşmemişem sensiz qalmağa deyerek berk berk qucaqladı. - Qızımızı da tez getir, özü de tez gel. Kamal ise gözünün dolduğunu hiss etdirmemek üçün geriye dönmeden – çalışaram deyib çıxdı. eli üreyinin üstünde idi. Bu müddet onu da çox sıxmışdı. Ülviyye de otağından çıxıb başı aşağı halda elini çantasına atdı. Amma anasının üzüne baxa bilmirdi baxmaq istemirdi. Onun da bu işde günahı yox idi. Ne bilerdi ki, keçmişi bir gün qarşısına çıxacaq özü de bu şekilde. Ayıb bir şey etmemişdi. Sadece sevmişdi. Onun kimi o da bir zamanlar sevmiş ve güvenmişdi. Amma yene de hezm ede bilmirdi. Anası onun qarşısında dayanıb içini çeke çeke ağlayırdı. Ağladığından sözler ağızndan aramla çıxrdı. – Qızım.. meni bağışla.. men... men bilirem bunu yaşatmamamlı idim sene. Lenet olsun o güne ki, Selimi gördüm. Anasının bu sözü deyib daha da hıçqırmasına Ülviyye dözmeyib onu berk berk qucaqladı. – Ana men seni çox sevirem. Her ne olur olsun seni çox sevirem bunu unutma. Bu dea keçecek zamanla. Ülviyyeye ele sarılmışdı ki, Gülnazın qolları özünden asılı olmadan sanki illerin ağrısını indi gözünden axıdırmış kimi hönkürtü ile ağladı. Bir Allah şahid idi ki, o bunu ne qeder etmek isteyib. Her defe ülviyyeye her şeyi danışıb onunla derdleşmek isteyib, amma her defe de özüne serhed qoyurdu. Bu da qoyduğu serheddin neticesi. Qızı ve yoldaşı onu terk edirdi. Kamal bey yuxarı qalxıb Ülviyyeni çağırmaq istedi. Gülnazla Ülviyyeni bele görende lap sıxıldı. Onlar görmesin deye qapının ardında dayandı. Üreyinin döyüntüsü gözünü

<< 1 ... 124 125 [126] 127 128 ... 178 >>