Men buna güvenidm Kamal. Ele bilme seni sevmedim. Sevdim, hem de çox.. sen menim heyatımın yoldaşı oldun. Bundan o terefi yoxdur Kamal. Sen sözünü tutdun, özünü sevdire bildin. Meni bağışla, bağışla deyerek elini öpüb ağlamağa başladı. Hıçqırıq içinde bağışla deye deye yanağını Kamalın eline sürtürdü. Hekim qapını açıb – vaxtdır. Deyince Gülnaz getmek isteyirdi ki, Aparatdan gelen qırıq qırıq ses artıq uzun uzadı siqnalla evezlenmişdi. Kamal beyin üreyi dayanmışdı. Gülnaz hem hekime hem de Kamala baxır ne deyeceyini bilmirdi. Hekim onu qolundan tutaraq çöle çıxarıb tibb bacılarını çağırdı. Qışqırığa oyanan qızlar ve oğlanlar Gülnazın hayqırtısından başa düşdüler ki nese olub. Gülnaz dehlizde - Kamal! Deye qışqırır, Ülviyye onu berk berk qucaqlayıb ağlayırdı. Huşunu itirdiyinden xeberi 9olmadı ki, sonra ne oldu. Ayılanda palatada idi. Şehriyarı başının ucunda görüb yerinden sıçrayaraq – Kamal. Deyince Şehriyar onu sakitleşdirib – qorxmayın, her şey qaydasındadır. Ayılıb.
- Onu görmeliyem.
- Yox indi olmaz. Siz özünüz yaxşı deyilsiniz. Hekim size de istirahet deyib.
- Oğlum qurban olum icaze ver durum onu görmeliyem. Gülnazın mehriban şekilde “oğlum ” demesi onun bu qadına olan kinini azaltmışdı. Indi hal hazırda o qeder mesum görünürdü ki, Şehriyar qarşısında Ülviyyenin anasını yox seven bir qadını görürdü. Ülviyye anasına çox oxşadığından baxışlardakı sevgini görmemek mümükün deyildi. Şehriyar eyni mehribanlıqla – xahiş edirem bir az dincelin sonra. Kamal bey indi yatır. Ayılıb. Aparatdan ayırıblar onu. Ayılan kimi de ilk sizi çağırıb. O da sizi görmek üçün alemi qatıb orada bir birine .gücle sakitleşdiribler. Gülnaza ele bil dünyanı bexş etmişdiler. Şehriyarın bu sözüne yerinden qalxıb onu qucaqladı. Sevincinin heddi hüdudu yox idi. Ele bil indi ona ikinci heyatı vermişdiler. Her şeyi yeniden başlamaq üçün. Qelbindeki kininine de silecekdi. Söz vermişdi özüne. Yalnız sevgi ile, Kamalın sevgisi ile dolduracaqdı.e Gecikmişdi, amma daha da gec olmadan elemek

<< 1 ... 132 133 [134] 135 136 ... 178 >>