yaxınlşadı. Zen g eden nömrenin üstünde “Süreyyam” yazılmışdı. Ülviyye başa düşdü ki, Nergiz qısqanıb. Başına gelenler üzünden onunla maraqlana bilmemiş kenanla münasibetleri ne hedde çatmışdı bilmirdi. Zeng kesilince Şehriyar ülviyyeye yaxınlaşıb ne olduğunu soruşdu.
- Kenana “Süreyyam” deye bir addan zeng geldi. Artıq neçenci zengidir. Nergiz görünce resmen deli oldu.
- O da sevir, amma xeberi yoxdur.
- Nece o da sevir?
- Senin xeberi yoxdur. Bunlar ikisi bir birini deli kimi sevir, amma hele heç biri diline getire bilmir. Yazıq Kenan neçe defe cehd edib, amma alınmayıb.
- Ne vaxt? Harda? Menim niye xeberim yoxdur. Ve en esası sen haradan bilirsen?
- Kenan danışmışdı.
- Siz Kenanla görüşmüdünüz ki?
- He seni qaçırmaq planının quranda arada danışmışdı
- Ne?!
Şehriyar özü de aniden dediyi sözün ferqine sonra vardı. Xestexanada ara qarışıq olduğundan vaxt tapıb olanları, onun ve Kenanın hava limanında nece olduğnu danışmamışdı. Her şeyi danışdıqdan sonra ikisi de susdular.
- Şehriyar, bu, bu çox...bilmirem ne deyim. Söz tapa bilmirem sene. Yaxşı ki, heç ne olmadı. Eger atam bu olacaqlardan sonra infarkt olsaydı ne seni ömür boyu bağışlaya bilerdim ne özümü.
- Bağışla, amma ele çaresiz idim ki, mene seni ved edenin her sözüne balaca uşaq kimi qulaq asmağa hazır idim.
- Hele men nergize sene dememeyi tapşırmışdım.
- Nergiz demeyib. Kenandan gedeceyini eşitmişdim.
- O ikisi delidir sene ne olub?
- Meni de sen deli elemisen. Şehriyar elinin tersi ile Ülviyyenin yanağına sığal çekdi. Ülviyye eslinde hirslenmişdi, amma bu anda bütün qezebi yox oldu.
- Yaxşı indi neyneyeceyik. Ülviyyenin bu sualına Şehriyar da ne cavab vereceyini bilmedi. Onu en çox üzen Ülviyyenin yanında çaresiz qalması idi. Amma zeif ola bilmezdi, olmamalıydı. Madem ki, artıq Ülviyyesi getmedi ve onun yanındadır ne bahasına olur olsun her şeyi yoluna qoyacaqdı. Ülviyyeye baxıb – olmadı qaçırdacağam deyib burnundan öpdü.
- Shhh. Anam burdadır, görer. Hem ne qaçırtmaq. Ne

<< 1 ... 136 137 [138] 139 140 ... 178 >>