Men de tanıyıram Etibarı. Yaxşı oğlandır. Şehriyar qabağa gelerek Ülviyyeye baxıb
- Çox yaxşı oğlandır? Deye soruşunc Ülviyye onaq baxmadan – He adamın Allahı var çox yaxşıdır. Sonra Şehriyara baxınca başa düşdü ki, Etibarı teriflemek ona qalmayıb. Ve birden sözüne davam ederek. – Amannn... Allah yiyesine qismet elesin. Neyniyek ki, indi yaxşıdır yaxşıdırda. Sizden yaxşı olmasın. Yeni qardaşçım olsun.. Ne ise men gedim Nergize baxım deye palatadan çıxmaq isteyince Kenan onu sesleyerek geri çağırdı. Ülviyye baxışlarını Şehriyara yöneltmeden çekine çekine Ülviyye Kenana doğru döndü.
- Deqiq onun sevgilisi deyil?
- He de.. Emisi oğludur dedim axı. Ülviyyenin ehtiyyat etdiyinı görüb Şehriyara baxan Kenan onun da qısqanc baxışlarla Ülviyyeni süzdüyünü gördü.
- Besdirin, qısqanacaq biri varsa o da menem burada. Ülviyye seni sevir Şehriyar ona lazımdır o Etibarmış İnammış. Siz esl mene kömek edin. Men bu nergizi nece yola getirim. Axırıncı fesadından sonra eslinde ondan uzaq qaçmalıyam, amma neynim ki, tam özüme uyğun bir delini tapmışam.
- Neynemek isteyirsen? deyerek Şehriyar pencereye teref getdi.
- Bilmirem. Hele ağlıma bir şey gelmir, amma onu saxlaya bilmesem doğrudan axırda meni öldürecek. O iyne başqa bir derman da ola bilerdi.. Birden Kenan ağlına fikir gelmiş kimi üzü güldü. – iyne, elbette... niye ağlıma gelmirdi ki, bu..
Şehriyar ve Ülviyye ona heç ne anlamamış kimi baxırdılar. Kenan ağlındakıları danışıb her ikisinden kömek istedi. Ülviyye evvelce etiraz etdi. – yox meni qatmayın bu işe, Nergiz meni bağışlamayacaq. Bağışla Kenan, amma olmaz. Her halda Nergiz mene daha yaxındır neinki sen.
- Yaxşı da Ülviyye. Kiçik bir ders vereceyem, hem sevdiyini etiraf eder men de bilerem doğrudan sevir ya yox.
- Bilmek isteyirsense men öyrenib deyerem, amma bu yolla olmaz.
- Yox mene lazımdır özü, öz dili ile etiraf etsin.
- Amma Kenan.
- Ülviyye qorxma heç ne olmaz. Hem özün deyirdin ki, Nergiz uşaqlığını atmalıdır. Belke bu yolla qorxar ve bir

<< 1 ... 138 139 [140] 141 142 ... 178 >>