sizin ikinize olsun ki, iki böyük insan kimi danışa bilmirsiniz bele oyunlar oynayırsınız.
- Xoş geldin ata...Şehriyar atam bele senden daha genc ruhludur.
- Ne halınız varsa görün men Ülviyyenin yanına gedirem.
- Ey hara? Sen menim dostum kimi yanımda olmalısan.
- Kim dedi ki, biz dostuq.
- Men dedim. Deyib elini uzadan Kenana bezmiş halda baxan Şehriyar - günah sen de deyile günah Ülviyyededir ki, Nergizi özüne dost seçib. Deyende Kenan qaşlarını çatdı.
- Eyy Nergizimle işin olmasın. Qapının döyülmesi ile Kenan özünü celd yatağa atdı. Şehriyara göz qaş edib gözünü yumdu. Gelen Nergiz idi. Ülviyye ona yaxınlaşanda nece yalan deyeceyini düşünerken, qormuşdu ki, Nergiz onun yalanının tutacaq. Çünki onlar uşaqlıq dostu idiler. Bir birilerini her halından ne baş verdiyini anlayırdılar. Amma bu çetin olmadı. Ülviyye bir neçe cümleni beyninde toparlayıb demek isteyende ağızndan çıxan birinci kelmede nergiz özünü Xestexananın dehlizine atdı. – Kenana vurduğun sakitleşdirici deyilmiş, Nedirse onun halını pis edib. Bu cümle kifayet etmişdi. Ülviyye rahatlasa da Nergiz üçün qorxmuşdu. Onu çoxdandır bele qorxan görmemişdi. Palataya girende Nergiz yatağın kenarına gelib Kenana baxdı. Üzü Kenana teref olduğundan Şehriyar ve ülviyye onun gözlerini dolduğunu görmemişdiler. Ülviyye ise Şehriyara peşiman şekilde baxıb – indi neyneyeceyik deye sual dolu baxışlarını yöneltmişdi. Şehriyar ise ona çıxmağı işare etdi. Her ikis palatadan çıxmışdılar. Nergiz yatağın yanında diz çöküb sesszice ona baxırdı. Kenan gözleri yumulu olduğundan Nergizin simasıı göre bilmirdi, amma açmağa da qorxurdu. Nergiz ayıqdır o saatca başa düşer deye terpenmedi. Amma onun sessizliyi Kenanı lap hövseleden çıxardırdı. Nergiz ise qorxa qorxa pııçıltı ile Kenanı sesledi.
- Kenan..bağışla.. men isteyerek elemedim ne olar bağışla. Hönkürtü ile ağlamasına döze bilmeyib gözlerini açdı. Nergiz başı aşağı elleri üzünde ağlayırdı. Yaxınlaşmaq istese de sebrini sıxıb “yox, bu bele asan olmamalıdır, çek

<< 1 ... 140 141 [142] 143 144 ... 178 >>