uzaqqlaşmışdı. Kenan Ülviyyeden tez tepenerek Nergizi tutmuşdu.
- Nergiz dinle meni.
- Cehennem ol gözüm görmesin seni
- Nergiz, bağışla men sadece istedim ki.
- Sen sadece uşaqlıq etdin. Sen alçaqsan
- Eeeee besdir daha. Menim de sebrimin bir serheddi var deyerek Nergizi çiynine alan Kenan maşınına doğru gedecekdi. Ülviyye onları görüb yaxınlaşmadı dayanıb gülerek onları seyr edirdi. Ve birden kiminse nergizi hikke ile çağırması hamısını susdurmuşdu
- Nergiz!?
Kenan geri dönende gördüyün qadını tanımadı. Nergize - bu kimdir, adaxlılarının anası? Deye soruşunca başını qaldıran Nergiz için çekerek – hiiii mama... deyue bildi.
Kenan ise dodaq altında – bu heç yaxşı olmadı, hem de heç deyebildi. Nergiz ve Kenan baş aşağı veziyyetde susub dayanmışdılar, bu halları mektebli uşaqlarından ferqlenmirdi. Aynur xala ise Ülviyyenin yanında dayanıb olan biten her şeyi öyrenmek üçün gözlerini ona dikmişdi. Ülviyye de başını aşağı salıb dillenmirdi. Susqunluq uzun sürünce Aynur xala derinden ağır ağır nefesini derib – Nergiz bir başa eve gedirsen, seninle evde danışacağıq,
- Mam her şeyi izzah ederem
- Eve dedim, evde danışarsan. Nergiz kor peşiman Kenanın yanından ayrılıb Ülviyye ile birlikde uzaqlaşdılar oradan. Kenan ise hele de eyni veziyyetde dayanmışdı, amma terk ferqi göz altı Nergizin getmesine baxırdı. Aynur xala ona yaxınlaşıb. – Kimsen sen? Deyince Kenan adını dedi. Aynur xala narazı halda başını bulayıb. – Bax oğlum her şeyin heddi var. Çox sağol qızmı Vüsal belasından qurtarmısan, amma bu o demek deyil ki, qızı ictimai yerlerde torba kimi çiynine atıb gezesen.
- Vallah xanım men sadece onun meni dinlemesini istedim. İnadçıdır dinlemir ki.
- Bunu bu şekilde elemeliydin. Nergiz bizim neslin yegane qızıdır. Bala ağlın haradaydı senin. Ya men yox atası görseydi, ya xalaoğlanları, emioğlanları görseydi. Ele bilirdin sağ qurtarardın.
- Men Nergizi sevirem.
- NE?!
- Eşitdiyiniz. O da meni sevir, amma tersliyinin üzünden etriraf elemir. Amma

<< 1 ... 145 146 [147] 148 149 ... 178 >>