oradan uzaqlaşdı.
- Ana?
- Oğlum bu günlük tez gel eve, axşam qonağımız var.
- Ana qonağın yeridir. Demirem sene xestexanadayam.
- Oğlum başa düşürem, amma atan da çağırır seni.
- Ana, getmeliyem. Meni gözlemeyin.
- Alo Şehriyar, oğlum,
- Ata.
- Oğlum, xahiş edirik bu günlük üzrxahlıq ele gel eve.
Şehriyar atasına redd cavabı vere bilmediyi üçün dişini sıxıb – yaxşı ata deye bildi.
Ülviyyenin yanına qayıdanda – Ülüm men bu günlük bir az tez gedeceyem.
- He, elbette, neçe gündür burda yesir oldun.
- Ele deme, mene senin yanında xoşdur.
- Bilirem. Amma sen de dincelmelisen. Hem atam yaxşıdır get narahat olma.
Şehriyar sağollaşıb getdikden sonra Gülnaz palatadan çıxıb Ülviyyeni tek görende teecüblendi.
- Şehriyar hanı?
- Getdi. Işi varmış
- He, lap yaxşı. Nese danışdınız?
- Ne barede?
- Atanla söhbetleri barede.
Görünürdü ki, tek Ülviyyeni maraq bürümüyüb ki, onlar arasında ne danışılıb.
- Soruşdum, amma heç ne demedi. Gülnaz başını yelleyib Nergizi soruşunca Ülviyyenin yadına nese düşümüş kimi yerinden dikeldi.
- Nergizi tamam unutdum. Gelirem ana, onunla danışmalıyam
- Hara noldu ki?
- Gelib danışaram..
Ülviyye Nergize zeng vuranda uzun çağırışlardan sonra gördü ki, Nergiz telefona redd cavabı verdi. Yene yığmaq isteyende qısa mesaj geldi “Mama”
Belliydi ki, anas ile danışır. Telefon elinde başı aşağı anasının qarşısında o teref bu terefe getmesine baxırdı.
- Qızım, sen axı her şeyi mene deyirdin?
- Ana heç ne yoxdur
- Ne heç ne yoxdur. Oğlan orda deyir qızınızla bir birimizi sevirik, sen deyirsen heç ne yoxdur.
- Ne? Elece dedi?
- He. Nedir yoxsa inkar edeceksen.
- Men... şey... ana... yenii...men
- Sözü ağzında fırlatma, de görüm isteyirsen yoxsa yox.
- Mam! Xahiş edirem!
- Ne mam, ne var burda sevirsen yoxsa yox? Nergiz sualı cavablandırmamış qapılarını zengi çaldı. Anası qapını açınca qarşısında gördüyü menzereden şok olmuşdu.
- Sen burda neynirsen a bala?
- Dediniz gelersen danışarıq. Men de geldim.

<< 1 ... 148 149 [150] 151 152 ... 178 >>