Burda bunları düşünecek yegane isnan Kamal bey idi. Ülviyye de men de yalnız ona göre qalmışdıq. Ne sen ne anam. Bağışla, amma senin zeifliyin olubsa anamın bicliyi olubsa
- Şehriyar düzgün danış!!!
- Men sadece olanları danışıram. Men ve Ülviyye bunu ödememeliyik. Başa düşürsen. Ola biler. Amma keçdi getdi. Indi sen anamla evlisen. Senin de onun da öz ailsei var. Icaze ver men de öz ailemi qurum. Amma öz istediyimle. Men sen deyilem ata. Bağışla, amma bunları demeye mecbur etdin meni. Kamal bey xestexanadan çıxan kimi Ülviyyeni adet enene ile onlardan isteyib üzük taxacağıq. Ve tez bir zamanda da toyumuzu edeceyik. Bu bele olacaq. Istemesinz gelmeyin men adam taparam elçiliye. Seçim sizindir. Menden demek. Gecen xeyre.
Şehriyarın bu sözünü Şahnaz da eşitmişdi. Elleri ağzında qapıda dayandığından Şehriyar onu da görüb. – demek ki, tekrarlamağa ehtiyac qalamdı. Ana ya toya hazırlığını et ya da meni unudun.
Şehriyar otaqdan çıxınca Selim Şahnaza baxdı.
- Selim bir şey de. Denen ki, icaze vermirem
- Ne icaze vermirem. Oğlun bizi valideylikden silir sen ne icazesinden danışırsan
- Yox yox..qoyma.. Sen ona desen ki, iatemirem o elemez.
- Şehriyarı tanımırmışsan kimi danışma
- Yox dedim Selim. Olmaz. Ola bilmez. Men onunla üz üze gelm ek istemirem.
- Demek özünü düşünürsen Şahnaz xanım. Heç olmasa burda oğlunun yerine qoy özünü.. Hem bilirsen ne var. Uşaq haqlıdır. Kiminse günahının cezasını menim oğlum çekmeyecek. O seçdiyi ile aile quracaq
- Ne demek isteyirsen.
- Sen anladın. Gecen xeyre.
Gece uzun keçmişdi. Yuxusuz qaldıqları üçün. Amma seherler bir birini qovduqca her şey yerine oturacaqdı. Aradan günler keçmiş Kamal bey artıq xestexanadan çıxmışdı. Ülviyye ile danışan şehriyar onlara yeniden elçi geleceklerini deyince evvelce qorxmuş halda Şehriyara etriaz etmek istese de onun sözünü qarısnda söz deye bilmemişdi. Hetta elçilik günü bele teyin olundu. O möhteşem gün çatdığında Şahnazdan başqa hamı elçilikde idi. Kamal bey Selim beyin düz gözünü

<< 1 ... 158 159 [160] 161 162 ... 178 >>