baş verdiyini anlamadı. Ülviyye de Şehriyarla meydanda reqs edirdiler. Ülviyye onların yanına getmek isteynde Şehriyar imkan vermemiş “Qpy, özleri hell etsinler. Qarışmasaq yaxşıdır” Ülviyye Şehriyarın sözünden çıxmasa da üreyin Nergizin yanında idi. Amma Şehriyar onsuz da bu gün tam xoşbext deyildi. Nece olsun. Anası onun şad gününde iştirak etmir xeyir dua vermirdi. Bunu özü elemişdi, amma bu qederini düşünmürdü. Ata anaya qarşı çıxmaq ağlının ucundan keçmezdi. Eger valideynlerini tanımasaydı, bilmeseydi ki, onun seçimine daim hörmetle yanaşacaqlar bu addımı atmaqda çekinerdi. Amma bilirdi ki, her ikisinin üreyi Şehriyarla döyünür. O üzülmesin,xoşbext olsun deye her şeyi ederler. Bir anlıq tereddüd içinde düşündü ki, anasını demek ki, yaxşı tanımayıb. Ülviyye onun bu halını görende özü de pis olurdu.
- Şehriyar
- ....
- Şehriyaaar.
- .....
- Şehriyar seninleyem
- He, ne olub.
- Mahnı bitdi artıq oturaq.
- Gel.
- Sen yaxşısan?
- Yaxşısan nedir, bu gün bizim nişanımızdır. Senin ebedi menim olmağın üçün yaxınlaşdığımız daha bir addımdır. Yaxşı yoxe xoşbextem.
- Ele men de. Amma anan gelseydi daha da xoşbext olardın.
- Neynek, seçimini etdi. Atam ki, buradadır.
Ülviyye masanın altından Şehriyarın elini berk berk sıxaraq
- Anan da gelecek. Nişana gelmese bele inanıram ki, toya mütleq gelecek.
Şehriyar onun elini qaldırıb öpdü. – Sen varsan, bu mene kifayetdir.
Nergiz Kenanın qolunda sürükleyib nişandan çıxardı. Kenan düşündü ki, artıq sondur, qızın sebrini artıq tükedib ve heç ne soruşmadan, özünden razı şekilde onun arxasınca getdi. Nergiz boylana boylana gedirdi.
- Maşını axtarırsansa burada deyil, o terefe keçmeliyik. Kenanın sözüne heç bir ehemiyyet vermeyen Nergiz axtarmağa ve yerimeye davam edirdi.
- Nergiz? Hara gedirik, kimi axtarırsan?
- Haa tapdım. Fidan! Fidan!
- Ne Fidan! Nergiz..
- Eşidirem Nergiz.
- Tanış ol bu da meşhur Kenan. Görüşmeyiniz efsaneye döndü nedense.
- Salam.
- Ss.aa..ll.amm.. nergiz

<< 1 ... 163 164 [165] 166 167 ... 178 >>