düşdün getsin getmesin deye. Amma Ülviyyeye baxdıqca geldiyine göre peşiman olmadı. Bir defe bir genc qızın xeyallarını yıxmışdı, ikinci defe bunu elemeye gücü ve vicdanı el vermeyecekdi. Amma yene de tereddüd etdi.
- Yox. Menim orada yerim yoxdur. Deyib geri dönürdü ki. Ülviyye onun elinden tutub – onun tam xoşbext olmasını isteyirem. Sizsiz o tam deyil.
- Mene qezeblidir.
- Yox, bütün günü gözü qapıda sizi gözleyib.
Şahnazın gözünden axan yaşlar çenesinden damcılayırdı. O da isteyirdi, canı, gözünün ağı qarası sevdiyi adamdan olan övladının xeyir işi idi.
- Gelin, qonaqlar dağılır artıq. Gecikmeyek. Şahnaz ağır addımlarla Şehriyara teref yaxınlaşırdı. O qeder heyecanlı idi ki, az qalırdı üreyi ağzına gelsin. Şehriyar anasını görünce heç ne demeden süretle gelib onu berk berk qucaqladı. Anasını qaldıraraq yerinde dönmeye başladı. Kenardan baxan qonaqlar duyğulandılar. Her kes zenn etdi ki, anası yasdan gelir. Gülnaz özü de bilmeden doldu, ağlamağa başaldı. O indi qarşısında sadece ana ve oğul tablosu görürdü. Başqa ağlına heç ne gelmirdi. Selimde onlara yaxınlaşıb elini yavaşca Şahnazın çiynine qoydu. Şahnaz başını qaldırıb ona baxıb gülümsedi. Artıq nişan bitdi her kes öz evine dağlışıırdı. Şehriyar Ülviyyeni özü eve aparacağını deyib Kamal beyden icaze almışdı. Maşında geri qayıdarken Şehriyara baxan Ülviyye indi qarşısında tam bir xoşbext adamı görürdü. Bu onu daha da sevindirirdi.
- Az bax, gözün deyer.
- Sen yola baxırsan yoxsa mene baxırsan?
- Menim gözümün artıq sene bağlıdır deyib ona teref eyilib yanağından öpdü, Evlerine çatana yaxın Şehriyar bir az aralıda saxlayıb maşını söndürür. Dönüb Ülviyyeni seyr etmeye başlayır. Ülviyye ise yuxulamışdı. Tarix tekarar olunurdu sanki. Ilk defe de Ülviyyeni evlerine getirende o belece mesum mesum yatmışdı. Onda Ülviyyeni öpe bilmemişdi, bu defe ise Ülviyye artıq demek olar ki, ona aid idi. Eyilib Ülviyyeni öpmek isteyirdi ki, penceresi döyüldü. Ülviyye de diksinib ayılmışdı. Şehriyar başını

<< 1 ... 166 167 [168] 169 170 ... 178 >>