dönderdiyinde cavan bir oğlanı gördü. Onu haradansa tanıyırdı, amma xatırlaya bilmedi. Pencereni aşağı salan kimi
- Aaa dayı yene siz? Aaa yene hemin qız.
Şehriyar artıq bildi onu haradan tanıyır. Bu maşını düz saxlamadığına göre keçen defe de maşının penceresini döyüb abu havanı korlayan oğlan idi.
- He yene biz. Görürem sen bu dilnen hele sağsan.
- Pis adamlara heç ne olmure dayı.
- Onu düz dedin. Indi get buradan.
- Gederemee, amma maşını düz saxla. Şehriyar Ülviyyeye teref dönüb – gözle gelirem deye maşının qapısını açınca oğlan gözden itdi.
- Bu hara qaçdı. Hele qapını açdım bele qaçır.
- Qorxutdun uşağı.
- Uşaq? Ülviyye yaxşıda. Ne ise. en xoşbext günümde onu düşünesi deyilem. Harda qalmışdıq.
- Bilmirem men yatırdım. Deye Ülviyye bic bic gülümsemeye başladı.
- Hmm demek bele. Deyerek Şehriyar Ülviyyeye yaxınlaşıb onu ğpmek istedi. Ülviyye geri çekilib – eve gecikirik atamdan ayıbdır, deyecek bizden evvel çıxıb hele gelemeyibler.
- Halaca nişanlımsan istediyim vaxt eve buraxa bilerem.
- Xeyr o sene ele gelir. Ne vaxt ki, nigah memurundan kitabçanı alacaqsan bax onda he.
- Yaxşı Ülviyye xanım borc olsun. Yadında saxla. Men sene toy günü göstererem.
- Şehriyar besdir.
- Ne? Ne dedim ki.. Ağlın başqa şeylere gedirse menim ne günahım.
- Şehriyar.
Ülviyyenin qızarmağına qeh qehe atan şehriyar onu özüne teref sıxıb qucaqladı. Qulağına – artıq bir aydan sonra menim olacaqsan, ebedi deye pıçıldadı. Ülviyye ise ona daha da qısılıb –men hele de inanmıram. Bezen ele qorxuram ki,
- Heç vaxt, eşidirsen, heç vaxt qorxma. Men hemişe yanındayam.
- Seni sevirem
- Men de seni.
Danışıldığı kimi toy bir aydan sonra baş tutacaqdı. Hazırlıqlar son süret davam ederken Kenan atasını bu bir ay içinde az qala gece gündüz zeng elemekden deli etmişdi. Telefonda Kenan yazıldığını gören Kamran bey elini telefonuna atıb salamsız kelamsız – ay bala danışdıqda gelen kimi gedeceyik. Söz verirem.
- Unutdum soruşam. Men ne almalıyam.
- Men gelende her

<< 1 ... 167 168 [169] 170 171 ... 178 >>