Nergiz hemin anda yatağına çökdü. Ele bil üreyinde nese qırıldı. – ne? Hesini veribler? Deye pışıldadı. Qeherden boğazı düyümlendi. Yatağa çöküb ağlamağa başladı. Aynur xala bunu görmediyinden metbexe dönüb axşama yemek hazırlayırdı. Hemin gün Kamran bey de Bakıya dönmüşdü. Geldiyi gün Kenan onu hava limanından götürüb bir başa Nergizgile gelmişdi.
- Bura haradır?
- Nece haradır? Nergizgil.
- Men bildiyim qederi ile, Nergiz bizim mehlede yaşamır, ne de biz onların mehlesinde.
- Ata. Elçiliye geldikde.
- Senin başın xarab olub bala. Gedek eve hazırlıqlar görek. Zeng vurub xeberdar edek, men de yerimi rahatlayım.
- Eeee ata yaxşıda. Sen bunları edince ooooo men Naranı yuxuda görerem.
- Oğlum, her şeyin enenesi adeti var.
- Men bilmirem indice gedirik. Deyib maşından düşüb bloka teref yöneldi. Kamran bey oğlunun dalınca düşüb onu geri çağırmaq isteyirdi ki, Kenanın hansısa qadınla qucaqlaşıb görüşdüyünü gördü. Yaxınlaşanda Kamran bey Aynur xaanımla salamlaşıb – siz Allah bağışlayın. Bele geldik. Bu deli oğlanı başa sala bilmedim.
- Eybi yox canınız sağolsun. Bu günlük qonağımız olun. Kenan qonaqlıq sözünü eşidince .- Ne qonaqlıq Nergizi istemeye gelmişik. Kamran bey eli ile üzünü tutdu. Aynur xala da berkden gülüb – Ay bala sen meni her gün daha da teecüblendirirsen. Nergizn atası gelsin.
- Haradadır ki?
- Işde.
- He lap yaxşı biz keçek o da geler de. Kenan Kamran ve Aynurun güldüyünü görüb. – ne oldu yene deyib teecüble baxdı. Güc bela ile kenanı oradan uzaqlaşdıran Kamran maşına otuzduranda. – Oğlum ne üzük getirmisen, ne atasına xeber vermişik, ne bir gül ne bir şirniyyat. Dese de Kenan qaşlarını çatmış ehvalı korlanmışdı. Oğlunun bu halına dözmeyib onun saçını qarışdırıb. – Söz hazırlıqlar tamam olan kimi ilk işimiz gelib Nergizi istemek olacaq.
- Söz?
- Söz söz.. oğlunun bu reaksiyasına gülen Kamran bir az da kederlendi ki, oğlunu bu günlerini erken yaşlarında heyatını itirmiş heyat yoldaşı görmeyecek. Gözleri doldu deye celd önüne

<< 1 ... 169 170 [171] 172 173 ... 178 >>