Ana..
- Kesme sözümü qulaq as.... Atan ayılanda bilmirem nece, amma ona dediklerimi eşitmişdi. Mene dediyi söz o senin sadece tesadüfün idi. Men ise senin alın yazın. Düz deyirdi. Menim alın yazım Kamaldı. Seninse Şehriyar. Bax nelerden keçdiniz. Mümkün olmayanı mümkün etdiniz. Indi senin növbendir. Ailene sahib çıx her zaman. Ne olur olsun, sev yoldaşını. Güven ona. Inam ve sevgi olsa siz ömür boyu xoşbext olacaqsınız.
- Çox sağol ana.. Ülviyye pıçıltı ile bu sözleri deyerken artıq yanaqlarından axan göz yaşları çenesinden anasının eline tökülürdü. Nergiz de Kenardan baxıb ağlayırdı. O da çox kövrelmişdi, ana balanı ağlaşan görünce gözünü silib
- Gülnaz xala olar sizi qucaqlayım? Deyince Ülviyye ve Gülnaz gözüyaşlı gülümseyib ellerini açıb Nergizi aralarına aldılar.
- Gel deli qız gel. Sene de sözüm var. Üzme artıq oğlanı.
- Hansı oğlanı?
- Kimden danışdığımı bilirsen. Düşünme ki, sevgi yalnız bir defe olur. Yox. Sen sevmeyi bacar o özü seni tapacaq.
- O artıq emimqızı ile sözlüdür.
- Kim Fidanla? Ülviyye sualını verdikden sonra qeh qehe atıb gülmeye başladı.
- Caann sene demeyibler? Günah mendedir, başım toya qarışdı maraqlana blmedim bu işin axırı nece oldu.
- Neyi demeyibler?
- Senin doğrudan xeberin yoxdur.
- Ayyy Ülviyye içimi daraltdın neden xeberim olmalıdır.
- Fidan eslinde... Ülviyye sözünü tamamlaya bilmedi heyetden gelen siqnal ve vağzalı sesine qarışan evdeki qonaqların sesi artıq olan evinin geldiyinden xeber verirdi. Her kes özü yerini alanda Kamal bey qapını açıb qızını görünce üzü qeribe bir mimika aldı. Hem kederli hem xoşbext. Qarışıq duyğular idi. Yaxınlaşıb – Allah bextini de üzün kimi etsin, xoşbext ol qızım.. Alınandan öpende Ülviyye yene de kövreldi. Gülnaz Nergiz gözlerini qurulayarken onların bu halını görende yeniden ağladılar. Şehriyar qapıya artıq yaxınlaşırdı. Yaxın dostları ve kenan da onun yanında idi. Kenan yaxınlaşıb sağ elini çek başıma.
- Sende ki, bu bext var menim sağ elim de kömeyine gelmez.
- Ha

<< 1 ... 171 172 [173] 174 175 ... 178 >>