sevirem deyince dedim yeni evlenib ona neve vereceksende
- Nergiz sene başqa sözüm yoxdur. Kömek ele qaldıraq.
Bir az sonra Gülnaz xanım gözlerini açaraq hay şüven elemeye başlayır.
- Ay Allah bu neydi başımıza geldi. Neynedik bu günü gördük.
- Ana ana özüne gel.. Nergiz zarafat edirdi, vallah billah zarafat edirdi. Heç ne olmayıb.
- He vallah Gülnaz xala men zarafat edirdim. O menada dedim ki, qızınız aşiq olub ona göre
- Nergiz!!
Ülviyyenin ses tempinden Nergiz başa düşdü ki, yene düzgün ifade demedi.
- Şey yeni...men getmeliyem. en salamatı bu olacaq. Nergiz celd durub qapıya qaçdı. Ülviyye onun arxasınca getmek isteyirdi ki, Gülnaz xanımın sesi onu dayandırdı.
- Kimdir o?
- Kim kimdir?
- O kimdir?
- O kimdir?
- Ülviyye!
- Bilmirem. heç kim yoxdur. Nergiz zarafat edir. Yaxşı olmadı gedim yola salım
- Ülviyye! Gel bura!
- Ana heqiqeten o zarafat edirdi. Biz burda danışıb gülürdük. Heç ne yoxdur
- Deqiq?
- He deqiq.
- Yaxşı sen deyen olsun. Hazırlaş bu gün qonaq gedirik
- Hara?
- Reşadgile
- Ana.
- Hazırlaş dedim
Gülnaz xanımı qezebli simasını görende Ülviyye etiraz ede bilmedi. Sevinci yarım qaldı. Amma yene de düşünende ki, Şehriyar onun nömresini ve iş yerini tapıb seherin açılmasını sebirsizlikle gözledi. Axşamın tez keçib getmesi üçün Ülviyye bildiyi bütün duaları ard arda oxuyurdu. Şehriyarın sevgisi onu o qeder deli etmişdi ki, ne dua etdiyini de bilmirdi. Birden ağlına Şehriyarla görüşleri geldi. Xefifce üzüne gülüş qondu. Bu anda kiminse sesi onu ayıltdı. Bu Reşad idi.
-Niye güldün?
Ülviyye geriye dönüb gördü ki, Reşad elleri qoynunda eyvanın qappısında dayanıb.
- Meni güdürsen?
- Unutmusan bura menim evimdir
- Yox unutmamışam, amma kenardan sessiz gelmek öz evin olsa bele düz deyil
- Yad insanlar üçün he.
- Başa düşmedim
Reşad ellerini açıb Ülviyyeye yaxınlaşdı. Eli ile Ülviyyenin saçını qulağının ardına yığmaq isteyirdi ki, Ülviyye celd geri çekilib qezebli baxışlarla Reşada baxdı. Reşad ise özünü itirmeden

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 178 >>