vur.
Ülviyye gözlerinde yaş gülerek telefonu aldı ve nömreni yığmaq isteyirdi ki, yene ağlamağa başladı.
- Indi ne oldu?
- Nömre telefonda idi ezber bilmirem!!!!
- Aydaa!!! Gözle bir deq şirketde eyni markanın adaptorunu tapacağam. Gözle..ağlama
Ülviyye ise balaca uşaqlar kimi ayağın yere döyüb ağlayırdı. Onun tek xilaskarı Şehriyar idi bu saat. Ne Reşad ne anası ne de başqa biri onu zorla istemediyini eletdirmeyecekdi. (muellif Lili SH)
Nergiz deli kimi bütün şirketi gezir telefonun enerjisini doldurmaq üçün adaptoru axtarırdı. Ters kimi ya telefonlar uymurdu ya da adaptoru getirmemişdiler. Nergiz hirslenib. – Bu lenete gelmiş şirketde kimdese....telefonu üçün adaptor var? deye qışqırdı. Arxadan kimse boğazını düzeldirmiş kimi qalın sesle- bağışlayın xanım. Men de var. Vere bilerem. Nergiz arxaya çönmeden ağzı qulaqlarında güldü. – inan seni bu saat qucaqlayaram deyib geri dönende gördüyü adamı tanımadı.
– Sen kimsen?
– Bele mükafata etiraz etiraz etmerem. kimliyime geldikde ise bu lenete gelmiş şirketin bir işçisi.
- Teze gelmisen şirkete, lenete gelmiş deyirsen. Ayıb deyil sene
- Mene ya size?
Nergiz bu sözü ilk olaraq özü dediyini xatırlayıb özünü itirmeden “mene olar. Menim qeder burada eziyyetin keçseydi senin de ixtiyarın olardı.” Hem sen kimsen?Men burda hamını tanıyıram, amma seni görmemişem.
- Demek hamını tanıyırsınız? Deyerek seliqeli şekilde geyinmiş oğlan Nergize yaxınlaşdı. Etrafdakılara başı ile işlerine dönmeyi gösterir verirmiş kimi terpetdi. Her kes öz işinin başına döndü. Nergiz bunu görüb başa düşdü ki, qarşısında dayanan şexs kimdirse sözü keçen biridir. Her halda teze işe düzelib deye düşündü. Bir az da qezeblendi ki, onlar burda neçe ildir eziyyet çekirler, amma Kamran bey yad birini yüksek vezifeye götürüb.
- He demek deyirsiniz hamını tanıyırsınız? Deye pıçıltı ile Nergize teref eyildi.
Nergiz çaşqın halda geri çekilerek. –aparatı verirsen yoxsa axtarmağa davam edim.
- Yaxşı.. gedek..
- Hara?
- Her halda üstümde

<< 1 ... 22 23 [24] 25 26 ... 178 >>