“Bu ne gündedir” deyer heç.
- Menim üstüme niye düşürsen. Qızı o ki var ağladan sensen. Hem ver bura aparatı sene yaxşılıq yoxdur
- Ala başına çırp lazım deyil senin aparatın. Axmaq!
- Ne! Axmaq! Mene bax balaca, danışığına fikri ver
- Balaca özünsen. Vermesem neyniyeceksen?
- Işden çıxmaq meselen. Nece seslenir.
- Ha ha haaa.... sen onu özüne eşitdir. Kamran bey neçe illik işçisini bir günlük işçiye göre çıxarmaz ağıllı.
- Baxarıq
- Baxarıq!!
- Ver bura aparatı
- Ala.. lazım deyil heç.
Oğlan getse de. Nergiz onu acılaya -acılaya yerinde oturdu. “Buna baxe. Nece eseblerimi korladı. Sefeh. Harada sefeh var meni tapır.” Otağa bir anlıq sakitlik çökdü. Nergiz sakitlik hiss edib neyise düz elemediyini düşündü. Amma neyi tapa bilmirdi.
Ülviyye qayıdıb gelmişdi. Bir az daha yüngülleşmişdi. İçini çeksede çox hiss olunmurdu. Nergize yaxınlaşıb - Hanı?
- Ne hanı?
- Telefon?
- Ne telefon?
- Menim telefonum?
- Senin telefonun?
- Nergiz!!
- He ..he...elbette senin telefonun orda zaryatkaya qoy.....yoxx... birce bu yox... artıq neyi düz elemediyini tapmışdı. (Bir az sonra) Qızlar otaqda sakit oturmuşdular. Ülkerin ağlamaqdan ve yuxusuz qalan gözleri ağır ağır qalxıb enirdi. Nergiz göz altı ona baxaraq ne deyeceyini bilmirdi. Onun acı dili üzünden Ülker bu günde idi.
- Ülviyye vallah menim günahım yoxdur. Meni tehqir etdi neynim
- Eybi yox.. qismet deyilmiş...Hem bayaqdan nömrem senin telfonuna taxılıdır. İsteseydi yığardı. Demek ki, lazım deyilmişem
- Belke Jaled...
- Yox! Yox, olmaz. Men sadece tesadüfleri qismet sandım. Oldu bitdi boş ver.
- Niye bele bitirirsen. O zeng vuracaq eminem
- Neyse boş ver. Kenan beye de ayıb oldu
- Kenan bey?
Nergizin sözü yarımçıq qaldı.(muellif Lili SH) Qapı döyüldü Kamran beyin katibesi üzünde hemişeki narazılıq ifadesi ile “bayaqdan bura zeng edirem niye telefonu qaldırmırsınız? Nergiz seni Kamran bey çağırır”
- Meni? Niye çağırır.
- Men ne bilim. Tez ol gel.
Nergiz teecüble Ülviyyeye baxaraq otaqdan

<< 1 ... 24 25 [26] 27 28 ... 178 >>