Neynim çox maraqlı söhbet edir. En yaxşısı gedim. Deyecek istemir, amma bayaqdan oturub. Off men niye bele heyecanlandım. Qızardım.. sakit ol Ülviyye bele görse seni anlayacaq her şeyi.. Her şeyi? Hansı her şeyi? Heç bir şey de yoxdur. İndi getmesem o her şeyi korlayacağam...
- Maraqlı söhbetinize göre çox sağolun, amma men getmeliyem.
- Esl men size minnetdarlığımı bildirirem. Bir saat menim üçün çox tez keçdi. Sizi tanıdığıma şad oldum.
Ülviyye oğlanını fikre daldığın gördü. Onun sözü ister istemez oğlanı diksindirdi. Ülviyye xefifce gülümseyerek - Birde xahişim olacaq.
- Buyurun ne isteseniz.
Bu söze qızaran Ülviyye gülüşünü gizlede bilmedi.
- Bu tanışlıqdan memnun qalmadığınızı valideynlerinize siz de deseniz?
- Narahat olmayın. Hell eleyerik.
- Çox sağolun.
Ülviyye kafeden eve gelene kimi onu yadından çıxarda bilmirdi. Üzünde tebessümle söhbetlerini xatırlaya- xatırlaya eve çatmışdı. Anası bu halını görmesin deye özünü tez toparladı ve qapını açdı.
-Ülviyye, qızım sensen?
- He ana menem.
Gülnaz xanım metbexden telesik halda dehlize geldi.
- Ne oldu qızım? Görüşdünüz?
- Görüşdük.
- ...
- Niye ele baxırsan?
- Sen her şeyi olduğu kimi danış mende baxmayım.
- Heç ne olmadı getdim, gördüm pis oğlan deyil. Amma o da tereddüd edirdi. Bele fikirleşirem ki, istemeyecek.
- Niye? Minneti olsun ki, senin kimi qız onun görüşüne gedib.
Ülviyye bu söz anasının yanaqlarını öperek - Ne bilim? Dedim axı bele fikirleşirem. Telefon zeng çalır. Men baxım sen baxırsan.
- Men baxaram yeqin oğlanın anasıdır.
Ülviyye ellerini ovuşduraraq üzünde xain bir tebessümle “Bu işde burda hell olundu. Amma pis oğlan deyildi. Bele medeni, ağıllılar tesadüfen olur. Ne ise onsuzda bir de görüşen deyilik.” Deye düşünürken anasının sesi onu fikrinden ayırdı.
- Ülviyye. Ülviyye!
- Burdayam ne olub.
- Niye yalan deyirsen? Ayıb deyil sene.
- Başa düşmedim.
- Gülyaz xanım bayaqdan üzrxahlıq edir. Deyir Reşadın işi olub gele bilmeyib. Xeberdarlıq etmek isteyirmiş,

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 178 >>