onun sesi ile beyninde adını yeniden canlandırdı. Dodaq altı gülümseyerek “Menim qeşeng adım var ya bu qız onu qeşeng deyir” düşündü. Ülviyye eve girende anası qapının yanında dayanmışdı.
- Haradasan bu vaxta qeder. Senin iş vaxtın çoxdan bitib.
- Hava alırdım
- Bu gün niyese çox almısan
- Ne isteyirsen?
- Ananla düz danış
- Anam menimle düz danışanda danışacağam.
- Menim sene verdiyim terbiye budur?
- Dünenden sonra meni mecbur eledin. Sene hörmetsizlik etmek ve acı danışmaq istemirem. İzninle, sayende gece de yatmamışam indi de başım çatlayır. Yatacağam.
- Reşadgil gelen hefte gelirler.
- Gelsinler, ne de olsa size yaxındırlar, menim yas merasimimde iştirak ederler.
- Ülviyye!!!
- Gecen xeyre
Gülnaz qızının tersliyine beled idi. Ona bu xasiyyet özünden keçmişdi. Bilirdi ki, o canına qıymaz, amma yene de içine ürperti düşmüşdü. Varı yoxu göz bebeyi qızının incidirdi. Amma düşünürdü ki, bu gün sadece müveqqeti onu incidir, başqa biri ise onu ömürlük incide biler. Özünün qelbindeki yarası keçmemişdi. Eger bu terslikde adam, bu qeder ili her şeyi olduğu kimi xatırlayırdısa Ülviyye de ele olacaqdı. Gözleri doldu yene. Ağlamaq en son istediyi şey idi. Özünü toparlayaraq Ülviyenin otağının qapısının ağzına yaxınlaşdı. Qapını açıb açmamaqda tereddüd etdi. Belke de telesirdi. Dodağını dişleyib elini qapıdan çekdi. Gedib telefonu tez götürerek telesik nömre yığdı.
- Alo Gülyaz...Necesen? Gülyaz bizim bir az işlerimiz düz getirmedi, Kamalın seferi çıxdı gelen hefteye... texire salsaq ayıb olmaz size.... He ne bilim...arada onun bele işleri çıxır. Herbiçidirde hara deseler ora gedir. ...Çox sağol..yaxşı oldu men size münasib vaxtı xeber ederem... oldu.. Sağol...
Telefonu qoyub bir başa Ülviyyenin otağına keçdi. Ülviyye elinde telefon yuxulamışdı. Sakitce bir müddetlik ona baxdı. Bilmirdi neynesin. Qorxurdu, çox qorxurdu ki, onu inciderler. Bütün ömrünü yalnız ona hesr etmişdi. Her an düşünmek ki, kimse onun qelbini qıracaq deli olurdu. Hikkesi daha da baş

<< 1 ... 29 30 [31] 32 33 ... 178 >>