ehtiyyatlı ol.
Nergizin niye bele dediyini çox gözel başa düşürdü. Ne de olsa yaralanmışdı. Ve atdığı her addımda artıq özünden asılı olmadan daha da ehtiyyatlı hereket edirdi.
- Canım....Sen necesen? Neçe vaxtdır baş beynini aparıram, amma maraqlanmadım ki, senin halın necedir? Narahat etmir daha..
- Dünen gece gelmişdi yene.
- Ne? Nece?
Nergiz de baş verenleri bir bir Ülviyyeye danışdı. İki dost bir neçe deqiqelik susdular.
- Nergiz sen onu hele de sevirsen?
- Bilmirem. Ona nifretim de yoxdur artıq.
- Belke onu unutmaq üçün artıq Etibara he deyesen.
- Birini unutmaq üçün başqa birine sığınmaq alçaqlıq olar. Amma diger terefden de inanmıram ki, kimese bundan sonra öz xoşluğumla he deyem.
- Ele deme. Nergiz... Nergiz mene bax..bele danışma.. Sen seveceksen.. bir gün mütleq seveceksen.
Nergiz gözleri dolmuş veziyyetde Ülviyyeye baxaraq gülümsedi. Ele piside odur ki, men hele de sevirem.
Hemin seher eylence ile başlasa da qemgin notlara köklenmişdi. Her iki refiqe susqun halda iş otaqlarında oturmuşdular. Nergizi bikef görmek Ülviyyenin de ehvalını korlayırdı. Otaqdakı sessizliyi ise Kamran beyin katibesinin sesi pozdu.
- Nergiz, Kenan bey seni çağırır
“Birce bu eksik idi” deye mızıldanaraq Ülviyyeye baxdı. Ülviyye ona göz aöardaraq başı ile getmesine işare etdi.
Nergiz Kenanın iş otağına doğru yollanarken, Ülviyye telefonu eline alıb özü özüne “niye heç ne yazmırsan” deye deyinirdi. elini atıb ondan dünen gelen sms i bir de oxumaq isteyirdi ki, ikinci smsi gördü. Çaş baş veziyyetde xatırlamağa çalışdı ki, bu smsi ne vaxt açıb oxuyub. Dünen gece yeqin yuxulu halda baxdığını ona göre xatırlamadığını düşündü. Sms-e cavab yazdı.
Nergiz ise sifeti yer süpüre süpüre Kenanın otağının qapısını döydü. İçeriden – gel senini eşitdiyinden qapını açıb onun üzüne baqxmadan asatanda dayandı.
- Salam, keç eyleş.
Nergiz hevessiz halda keçib stula eyleşdi. Hele de Kenana teref dönmürdü.
Kenan ise ehvalını öyrenmek üçün düneni xatırlatmaq istese de

<< 1 ... 37 38 [39] 40 41 ... 178 >>