istemediyinden üzr isteyib kenarlaşir.
-Alo.
- Haradasan qizim?
Ülviyye dodagini dişleyerek gozlerini qiyir. Her defe yalan danisanda bele edirdi.
-İşde. Nese olub?
- Soz deyeceyem,hayasızligina salma. Reşad bu gun gelib işden goturecek.
-Ne?
- icaze al bir az tez cix, cox gozlemesin.
- gelmesin. Men.. Men cixa bilmerem. Bu gun dehşetli derecede iş çoxdu. Hem onu gormek istemirem. Sene demisdim ki, onu tanimaq istemirem. Gerek acilayim.
- men de dedim ki, sene vaxt veririk onu tani.
- Özu biler, meni yuxusunda gorer. Sagol.
- Ülviyye..
Ülviyye artiq telefonu baglamisdi. Butun ehvali korlanmisdi. Şehriyarin yanina qayidanda özunu ne qeder toparlamaga calissada bu Ülviyye idi. Nece vardisa ele. Renginden yaxsi olmadigini goren Şehriyar ne oldugunu sorusdu. Ülviyye Reşad baresinde hec vaxt danismamisdi. Sehriyarda soruşmamişdi. İndi ne deyecekdi? Anasinin onu evlendirmek istediyi şexsi onu gormek ucun yolladigini. Axi bu bir qiz ucun yaxsi sohbet deyildi. Düşundu ki, Şehriyara dese o sehv basa duser. Ele biler ki, ona söz atir ki, elcilerim coxdur elini tez tut. Ülviyye ele biri deyildi. Amma indi bir yalan uydurmali idi.
- Ülviyye. Sene ne oldu? Yaxşisan.
-He, yaxsiyam. Anam idi zeng eden.
-nese dedi? Niye bele oldun?
-Hec..hec ne demedi. Men..
. -Ulviyye!
-eve getsem yaxsi olar. Eve cagirir. Basqa bir sey yoxdu
Şehriyar başı ile tesdiqlese de Ülviyyenin nese gizletdiyini anlamışdı. Ne de olsa uşaq deyildi. Yol boyu Ülviyyenin susması, fikirli olması ise onu daha da şübhelendirdi. Özünden asılı olmadan – Ananın zengine bele olmarsan, düzünü denen kim idi.. Kimdir seni narahat eden. Dedi.
Ülvyye çaşqın veziyyetde Şehriyara baxaraq. – dedim axı heç kim. Sadece eve çağırdı narahat oldum. Ülviyye yalan danışdıqca qızarırdı deye şehriyar lap hirslendi.
- Yaxşı deyib düz yola baxraq maşını sürmeye davam eledi.
Ülviyye bilmirdi neynesin. Şehriyara dememeyi yaxşı deyildi bilirdi, amma neyneye bilerdi ki. Yol boyu her ikisi susdular. Eve

<< 1 ... 41 42 [43] 44 45 ... 178 >>