çatanda ise Ülviyye celd sağollaşıb eve telesdi. Şehriyara daha da yalan dememek üçün onun yanından qaçırdı. Şehriyar Ülviyyenin bu halına pis olsa da yene de heç ne demeden yola düşdü. Amma bütün günü ağlında Ülviyyenin refdarının düşünrdü. Ağlından bir şey keçirdi, amma bunu özüne ve Ülviyyeye yaraşdırmırdı.
- Axı men qızı sadece yaxından 2 heftedir tanıyıram. Bu şübhemin olması normal deyil.. Yoxx... yoxx.. normal deyil. Men ona güvenmeyeceyem kime güveneceyem bes? Offf Ülviyye off... Neyi gizledirsen? Niye yalan deyirsen? Bunu bilmesem men rahat olmayacağam. Şehriyar otaqda var gel ederken Ülviyye anası ile yenden Reşad üstünde dava edirdiler.
- Ana sene demedim ki, men Reşadı istemirem. Hansı dövr yaşayırıq ki, sen menim üçün er seçesen.
- Ananla düzgün tonda danış.. Yox ele qoyacaqdım öz başına seçesen. Men seni böyüdüb boşa başa çatdırmamışam ki, naxelefin biri gelib senin heyatını alt üst etsin.
- Ana, qurban olum. Niye bele edirsen. Hem...hem...men... Ülviyye Şehriyar baresinde demek istedi, amma Şehriyardan heç bir addım görmemiş bunu etmeyin doğru olmadığın düşündü. Bir anlıq düşüncelere daldığını gören anası – Kimse var? Deye soruşaraq Ülviyyeni utandırdı. Onun qızarmağından başa düşdü ki, heyatında kimse var. Ülviyye ise inkar etmekde davam edirdi. Celd otağına keçen qızının arxasınca baxan Gülnaz – Eybi yox, sesi çıxar...deye düşündü.
Şehriyar içini yeye- yeye otaqda var gel edirdi. Ve nehayet elini telefona atıb Ülviyyeye sms yazdı. Bir xeyli danışdıqdan sonra Şehriyar “Men sabah seni işden götürmeye gele bilmeyeceyem. İşlerim çıxdı.”..deye mesaj atdı. Bu smsden sonra Ülviyye pis oldu. Düşündü ki, belke bu güne göre Şehriyar ondan inciyib. Elinde telefon metbexe keçende anası yene onu süzürdü. Narahat olduğu görüb. – Ne olub ? deye soruşdu. Ülviyye anasına baxmadan – Heç ne, yorğunam deyib su içerek otağına keçdi.
Gülnaz axşam yemeyinin hazırlığı ile meşqul olurdu, birden dayanaraq qızının fikirli olduğunu görüb – Bax görürsen indiden

<< 1 ... 42 43 [44] 45 46 ... 178 >>