çatan ola bilmez razıyam.
Kenan heç ne demeden gözlerini qıyıb otaqdan çıxdı. Öz otağına girende Salmanı görüb teeccüblenmedi de. Artıq öyreşmişdi onun boş boş behanelerle otağına her deqiqe girmesine.
- Nese olub?
- Xeyir Kenan bey. Kiçik bir işler var idi istedim sizden meslehet alım. Öz başıma heç ne elemek istemirdim. Bu sözleri deye deye onun masasına yaxınlaşıb yavaşca yanını masanın kenarına qoydu. Kenan istehza ile gülümsenib.
- Selmine xanım. Sizin ne işiniz olsa bir başa Nergizle danışın o mene lazım olanı deyecek.
Kenanın ona Selmine demesi hele üstegel onu Nergizin üstüne göndermesi onu hirslendirse de özünü o yere qoymadan. – Salma.. adım Salmadır. Amma Selmine xoşunuza gelirse ele de deye bilersiniz. Bu sözleri deyerek Kenana daha da yaxınlaşırdı ki, qapı döyüldü ve gel sözü deyilmemiş açıldı. Bunu ancaq Nergiz ede bilerdi. Onları bir birine yaxın görüb içini çekdi. – Hiiiii.... Ayıbçılar... Kamran bey şirketi gör kimlere tapşırmısan.. Eviniz eşiyiniz yoxdur, camaat bura pul qazanmağa gelire sizin tamaşalarınızı seyr etmeye yox. Bunu deyib otağın qapısını bağladı.
Kenan celd Salmanın yanından ayılaraq Nergizin yanına getdi.
- Nergiz sen sehv başa düşdün o özü yaxınlaşdı.
- Ayıbdıre ayıb. Sen rehbersen. Sen bele edenden sonra işçiler neylesin... Nc nc nc
- Nergiz heqiqeten gördüyün kimi deyil.
Kenan özünden asılı olmadan ona açıqlama verirdi. Sanki Nergizin onu yalnış anlamasını, gördüklerini sehv başa düşmesini istemirdi... Sanki yox... Doğrudan istemirdi.
- İstemirem menim haqqımda yalnış fikirleşesen.
Özünü inandırmağa çalışarken ağzından çıxan bu söz her ikisini bir anlıq duruxdurdu. Nergiz ona diqqetle baxdı. Kenan ise özünü itirmişdi. Ele bil Nergizin qarşısında 3 yaşlı günhakar uşaq idi. Nergiz gözlerini qıyaraq – deyirem axı.... sen... sen.. men başa düşdüm niye bele edirsen. Niye özünü menim qarşımda bele müdafie edirsen.
Kenana udqunaraq – neyi başa düşdün?
- Men bildim...ay seni... demek bele.
- Nergiz neyi başa

<< 1 ... 44 45 [46] 47 48 ... 178 >>