işleri hell etmeli idi. Şehriyarın gelmemesinden istifade edecekdi. Normal iş gününün sonunda Nergiz Ülviyyeye çay getirerken münasibetinin nece keçdiyini soruşur. Ancaq vaxt tapıb dedi qodu edecekdiler. Ülviyye xoş ehval ruhiyye ile her şeyi danışdıqdan sonra Nergize bağışlanması üçün dil tökürdü.
- Bağışla nolar. Bilirem atdım bezi işlerimi üstüne
- Bezi?
- Yaxşı bir çoxunu
- Bir çoxunu?
- Uffff hamısını...
- Ay sağol davam ele.
- Söz verirem toyunda ele iştirak edeceyem ki.
- Seni kimdir toya çağıran. Men satqın refiqeni neynirem toyda
- Ee Nergiz besdirde.. Hem de görüm sen neynirsen. Kenan beyle ümid edirem atışmaların olmur.
Nergiz gözünü qaçırdaraq – aaa ne atışma.. o rehber men işçi. Işimi görürem vessalam da.
- Deqiq?
Nergiz bu neçe günde olan her şeyi bir anlıq gözünün önünden keçirib utanaraq – aaa ayıb deyil...
- Yaxşı.. işler mence indi sehmana düşdü. Gedim men. Şehriyar da yoxdur.
- Ne eceb
- Işi var gelmeyib. Gelirsen sen?
- Yoxeee harada bextever. Men axırıncı defe ne vaxt vaxtında çıxdığımı xatırlamıram.
- Caaann.. qalım kömeye?
- Yox get. Az qalıb 1 saata bitirerem inşAllah.
Ülviyye hazırlaşıb çıxanda şirketin qarşısında tanış bir ses oonu sesledi. Dönüb baxdığında rengi qaçdı. Bu Reşad idi.
- Reşad, sen burada neynirsen?
- Sene de salam. Geldim seni ziyaret edem
- Çox nahaq. Xahiş etmemişdim
- Men xahişsiz de senin huzuruna gelerem. Bu sözlere esebileşen Ülviyye Reşadın düz qarşısında dayanıb.
- - bax Reşad menim sevdiyim biri var ve men bütün geleceyimi onunla qurmağı planlaşdırıram. İstemediyimi başdan bilirsen.
- Yalan danışmaq sene heç yaraşmır. Bu sözü deyerken Ülviyyeye teref eyilib onun burnuna çırtma vurur. Bu anda kenardan qalın bir ses her ikisinin diqqetini özüne çekir.
- Narahat etmedim!
- Şehriyar!
Ülviyye Şehriyara Şehriyar Reşada Reşad ise tebii ki ülviyyeye baxırdı. Bu üçlü baxışmanı kenardan seyr eden bir neferde var idi. Nergiz.
- Birce bu çatmırdı.. geldim Ülviyye! Nergiz elindeki

<< 1 ... 47 48 [49] 50 51 ... 178 >>