nitqin de yerindedir. Nergiz qaşlarini çatıb Kenana baxdi. Qapidan giren Ülviyyeni goren kimi ise gülümsedi.
- Ülü!
- ay can, necesen? bizi yaman qorxutdun, agrimirsan? Of sene bir şey olsaydı neyniyerdim men.. Çox şükür. Anana ne deyeceyimi bilmedim.
- ay qiz dayan bogdun meni.
Ülviyyenin qollarindan cixan Nergiz qapidan giren Şehriyari da gorub.
-bunlar kimdir deye yavaşca Ülviyyeye piçildadi. Ülviyye elini agzina getirib, icini cekdi.
- Onlar kimdir? hem men niye burdayam? iki ay sonra toyumdur mense burda uzanmisam. Ülü Vüsal hanı?
Her ücü Nergize şok veziyyetinde baxirdilar. Hekim sonradan izah etmisdi ki, yaddaşi mueyyen zaman icinde geri donecek. Ve hemcinin onun yaxin kecmişi xatirlamadigini normal oldugunu da soylemisdi. gece Nergizin yaninda anasi qalacaqdi. Sehriyar Ülviyyeni eve aparanda yol boyu her ikisi susurdu. Ülviyye bu gun olanlari dusundukce hem özune hem Nergize gore pis olurdu. yeteri qeder stress kecirmisdi. Sehriyyar ne qeder hirsli olsa da onun bu halina doze bilmirdi. Gozu yolda olsa da arada Ülviyyenin donuq baxislarla bir noqteye zillendiyini gorurdu.
-narahat olma, hekim dedi ki, kecicidir. ozun esitdin. belke sabaha her seyi xatirlayacaq.
- butun gunu Vüsal dedi. O onun gormek istediyi en son insan idi,indi , amma onu sayaqlayir.
- Bu gece kecsin sabaha duzeler.
- bes sen?
-ne men?
- sen, Şehriyar. Sen sabaha düzeleceksen? senin üzüme baxmadan danışmagin canimi yandirir.
- mene yalan dedin
-Heç vaxt. sadece lazimsiz şeyleri demedim. bu ayrı şeydir.
- O lazimsiz şey, amma bu gun lazim bilib arxanca gelib. Menim sene arxanca gele bilmeyeceyim dediyi gun.
- onun geleceyinden xeberim yox idi. bu menim gunahim deyil.
- Ülviyye yadinda ilk görüşumuz? mene açıq açiq ele bir tonla yox demisdin ki, cesaretine, qetiyyetine heyran qalmisdim. Bunu ona da deseydin..
- Başa düsmedim? sen meni neyle ittiham edirsen? nedir, yoxsa düşunursen ki, oglanlarin arxamca qacmasindan xoşlanan biriyem?
- men ele demedim.

<< 1 ... 50 51 [52] 53 54 ... 178 >>