baxırdı. Eli ile yanağındakı yaşı silib
- axırıncı defe olsun ki, özünü maşının altına atırsan . Men istemirem ki, menim övladlarımın anası axmaqlığı üzünden şikest olsun.
Ülviyye hem gülüş hem göz yaşı içinde başını onun çiynine qoydu. Şehriyarsa onu berk berk qucaqladı. Gün belece bitmişdi. Amma yeni gün tebii ki yene de özü ile yenilikler getirecekdi.
Ülviyyenin anası Nergizden xeberdar olduğu üçün qızının xestexanada olduğuna göre gecikdiyini bilirdi. Odur ki qızına zeng vurmurdu. Ülviyye içeri girende ise onun qızarmış gözlerini görüb telaşlandı.
- Ne oldu? Nergize nese olub? Dedin axı yaxşıdır
- Yaxşıdır narahat olma.
- Bes senin niye ağlayırsan.
- Ağlamıram. Nergize göre qorxmuşdum.
- Mene bax Ülviyye, gözüme bax. Ne olub.
- Heç ne. Dedim axı Nergize göre qorxdum.
- Yaxşı.. onda de görüm Reşadın bu gün qarşılaşdığı oğlan kim idi?
Ülviyye gözlerini yumub derinden nefes aldı.
- Yemeyib içmeyib o saatca çatdırıb.
- Mövzumuz o deyil.
- Şehriyar idi.
- Şehriyar?
- He Şehriyar. Menim gelecekde aile quracağım yegane insan.
- O yegane insane seni bu gün eve gözü yaşlı gönderirse kim bilir sabah…
- Ana xahiş edirem.. menim ağlamağımın tek sebibi sensen. Senin meni zorla istemediyim birine ere vermeyindir. O istemediyimin gelib meni Şehriyarın yanında pis veziyyetde qoymağıdır. Yeter artıq. Uşaq deyilem.
Gülnaz xanım heç ne demeden uzun uzun qızına baxdı. Sonra başını aşağı salıb, istemesede sakit tonla danışdı. – Yaxşı..Adını soyadını de araşdıraq görek kimlerdendir. Nergiz xestexanadan çıxmış artıq neçe gündür ki, evde idi. Amma heleki yaddaşı yerine gelmemişdi. İşe getmediyinden Kenan sadece Ülviyyeden xeber tuta bilirdi onun baresinde. Nergiz bu keçen günler erzinde toya hazırlıq adı ile yağa qalxmaq istesede anası onu saxlayır, hele zeif olduğunu deyib dile tuturdu. Vüsalın işine yaramışdı nergizin bu halı. Çünki Nergizin yaddaşını itirdiyini onun xeyanet etdiyi güne qeder xatırladığnı bilmişdi. Ne qeder onu görmek istese de anası

<< 1 ... 52 53 [54] 55 56 ... 178 >>