belasını versin!
- Nergiz!
- Ülviyye men bu zerbeni ikinci defe yaşadım. Ikinci defe Vüsalın xeyaneti meni incitdi. Bu mene revadır. Neynemişem ki, başıma bu gelib.
- Xatrıladın demek.
- He...sebrsizlenib girdim ki, gelinliyem baxam. Onlar ise artıq 6 aydır ki, sifarişi levğ etdiyimi dediler.
- Nece oldu?
- Boş ver. Gedek buradan. Nergiz ayağa qalxanda giriş qapısında dayanan Kenanı gördü.
- Bu burada neyniyir! Ele yükesk sesle dillendi ki, Kenan bele eşitdi.
- besdir. Neçe gündür sene göre narahat idi. Her gün maraqlanır.
- Yalansa. Onun fikri meni öldürmekdir. Özü etiraf edib.
- Deli deli danışma düş qabağıma.
- İnan mene. Yıxılmağım da onun üzünden oldu, yaddaşımı itirmeyimde. Indi deyirsen özümü bile bile oda atım.
- Nergiz yorğunsan, gerginsen, ehvalsızssan ona göre ne dediyini bilmirsen. Gel gedek.
- Men onunla heç yere getmerem.
- Gözüm atmırdı senden ötrü, Ülviyye xanımı getirmişem.
Kenanın ani reaksiyasına Nergiz daha da hiddetlendi.
- Allah razı olsun. Indi geldiyin kimi de get.
- Nergiz besdir. Ülviyye ikisinin arasında qalmışdı. – gel gedek taxi ile yaxşı, birce hay küy salma.
Ülviyye Kenana üzrxahlıq edib çıxdı. Kenan onların arxasınca baxa baxa qaldı.
- Axı bu qız niye menimle yola getmir? Ele bil ilan vurur qızı meni görende. Eybi yox, özümü sevdirmeyin yolunu bilirem. Kenan ne düşünmüşdüse artıq gözünde parıltılar görünürdü.
Şehriyar Reşadı tapıb danışmaq istese de birinci valideynleri ile danışmağı düşündü. Eve geldiyinde başa düşdü ki, qonaqları var, otağa boylananda ise heç de arzulamadığı şexsleri gördü. Bu Zülfiyyenin ailesi idi. Zülfiyye ne ecebse yox idi. Buna sevinirdi ki, salamlaşıb otaqdan çıxar metbextden elinde çay dolu mecmeyi ile gelen Zülfiyyeni gördü. Zülfiyye onu qarşısında gören ki, elleri esdi. Stekanların ses salmasından bu açıq aydın hiss olunurdu. Şehriyar heç ne demeden başı ile salamlaşıb otağına keçdi. Ardınca içeri giren anası – yaxşı deyil. Gel qonaqların yanında eyleş demesi ile

<< 1 ... 54 55 [56] 57 58 ... 178 >>