utandı.
- Ele Sen de men de ağıl qoymamısan narahat olma.
Her ikisib bu söze gülüşdüler.
Nergiz ise eve qayıdanda yolda Vüsala rastladı. Daha doğrusu Vüsal ele onu gözleyirdi. Nergizin yaddaşının hele düzelmediyini düşünen Vüsal qollarını açaraq – Heyatımın menası deyib Nergize doğru ireliledi. Tebii ki, üzüne aldığı sert sille ile de qoollarını yummuş oldu.
- Alçaq.
- Demek yeniden xatırladın. Nergiz.
- Sus!! Bu gün sene bir daha nifret eledim. Bir daha qelbimi qırdın. Amma buna imkan vermeyeceyem artıq. Çıx heyatımdan.. Seni öldürmemiş çıx.
- Men seni sevirem
- Alma o kelmeni ağzına. Mundarlama
- Ağzının danışığını bil. Deyib nergize el qaldıracaqdı ki, kimse onun qolunu tutdu. Bu Kenan idi. Nergiz sual dolu baxışlarla ona baxarken Kenan Vüsalın qolunu burub – bir de buna cehd etsen qollarını sınmış bil. Vüsal Nergize baxaraq. Sevgilin qoçulanır deyesen.. amma bilmir ki, sen mene aidsen. Nergiz gözleri berelmiş halda her ikisine baxır. Gözleri dolurdu.
- Sen ne cüretle menim haqqımda bele danışırsan alçaq.
- Nedir ne tez unutdun.
Vüsal qesden bele deyirdi ki, Kenan Nergizden uzaq dayansın. O ele bilirdi ki, kenan onun sevgilisidr. Bu söze ilk evvel duruxan Kenan onun qolunu daha berk sıxaraq üzüne bir yumuruq da vurdu. Yere yıxılan Vüsala bir tepikde Nergiz vurub – şerefsiz deyerek evine qalxdı. Kenanın aşağıda qalmasını artıq düşünmek istemirdi. Yad bir kişinin yqanında alçaldılmışdı. Onun vecine deyildi kenan ne düşünecek. Amma yene de incidirdi. Bir az keçmişdi ki, düşündü ki, kenan burda neyniyir birden qapının zengi çaldı. İlk evvel Vüsal olduğunu düşünüb çekinerek qapıya yaxınlşadı. Amma Vüsal deyildi. Ağzı burnu qan içinde üst başı dağılmış Kenan bir elinde gül diger elinde ise Vüsal qapıda dayanmışdı. Nergiz yavaşca qapını açdı. İlk defe idi ki, Kenanı bele görürdü. Bir az qorxdu. Vüsalın halını kim görseydi Kenandan qorxardı. Kenan eli ile ağzının qanını silib – Sene sözü var dedi. Nergiz gözlerini Kenana dikmişdi. Kenan da gözünü

<< 1 ... 56 57 [58] 59 60 ... 178 >>