bu qızdan çıxar.
Şehriyarla Ülviyye artıq döze bilmeyib qeh qehe atdılar. Kenan ise saçlarını qarışdırıb – indi men neyniyeceyem. Bu defe meni sağ qoymaz bu. deye berkden onlardan soruşdu. Şehriyar elini onun çiynine qoyub güle güle - fikir eleme bu hamının başına gele bilerdi.dese de özünü saxlaya bilmirdi yene. Kenanın mimikası hemin anda hamını güldürerdi. Nergizi eve yola salıb Ülviyyeni işe aparanda şehriyar gördü ki, Ülviyye fikirldi. Elinden tutub – ne olub? Hara getdi fikrin yene. Men burdayam axı
Ülviyye onun bu sözüne gülümsese de düşündüyü şey bu gün yanına gelen xanım idi. Telaşdan kimliyin öyrene bilmemişdi. Artıq onu getdikce maraq bürüyürdü ki, bu xanım kimdir? Nergiz eve geldiyinde anası onun halsızlığını görüb qorxdu. Onaq xestexanada olduğunu xeber vermemişdi. Onsuzda başını yaralaynda qorxmuşdu. Indi de dese lap qorxardı. Nergiz heç ne olmadığını özünü yaxşı hiss etmediyini deyib yatmağa getdi. Doğrudan da eslinde ciddi bir tehlüke ile üz üze qalmışdı. Nergizin uşaqlıqdan müeyyen şeylere güllere edviyyatlara alergiyası var idi. Bronxları şişirdi. Nefes darlığı yaşayırdı. Bunu ilk defe mektebde ondan xoşu gelen oğlanını nergiz gülü getirmesi ile bilmişdiler. O zaman da Nergiz özünü pis hiss etmiş huşunu itirmişdi. İndi ise tek bir deste yox bir otaq dolu nergiz gülünü qoxlamaq ecburiyyetinde qalmışdı. Yatağına uzanıb – Allahın belası, imkan vermire yaşayaq. Senden nese isteyen var? Get işini gör de. Isteme üzr. Üzürün batmasın senin. Az qala ikinci defe ölecekdim. Orada qalsam bu 3 cü defe meni gerekden öldürer vallah. Ne isteyire menden alamadım ki?
Nergiz bu fikirlere dalarken Kenan da iş otağında kor peşiman başını masanın üzerine qoyub düşünürdü. O arada telaşa düşüdüyünden feriqen varmamışdı, amma ikinci defedir ki, bu qıza nese olacaq qorxusunu duyduğunu hiss etdi. Neden ola biler deye düşündü. Vicdan ezabıdır yeqin deyib küreyini kresloya yaslayırdıki katibesi içeri keçdi. Orta yaşlı bu qadın uzun illerdir burda çalışır. Demek olar

<< 1 ... 64 65 [66] 67 68 ... 178 >>