bextime ancaq ele qızlar ya evli olur ya nişanlı ya da rehmete getmiş. Özü bu sözüne ürekden güldü, Kenan ise yalandan gülümsenerek artıq Yusifi işe götürdüyüne peşiman olurdu.
Ülviyyenin anası Gülnaz xanım artıq elçiler bu gün geler sabah geler adı ile her gün evi derinden temizleyir kim haradasa oturmaq istese - yavaş ol dağıtma qonaq gele biler deyirdi. Görünür ki, qızının xoşbextliyini görüb artıq etriaz etmeyecekdi. Ülviyyenin atsı Kamal bey içeri daxil olarken. Gelnazı yene evi yığışdıran görüb – Besdir de, bu evi ne qeder temizleyerler.
- Neyim gelib desinler ne pinti anası var. Qızı da ointidir yeqin. Eşitmemisen deyibler anasına bax qızını al.
- Seni gören olsa evine baxmadan qızını alaralar.
- Bu kompliment idi indi yoxsa ne.
- Ehh Gülnaz.. iller meni qocaldır amma senden zerre qeder heç ne almır. Ülviyyenin indiki halının görende ilk defe seni grdüyüm gün yadıma düşür.
Gülnazın en az istediyi şey keçmişi xatırlmaq idi.
- Men sene çay getirim deyib celd otaqdan çıxır.
Kamal bey ise üzüne qonan kederle başını bulayıb. -İller keçib axı.. iller.. deye öz özüne danışmağa başlamışdı.
Şehriyar Ülviyyenin narahatlığını gördükce özü de narahat olurdu. Axı ved vermişdi ona demişdi ki, Ülviyyeni tez bir zamana özüne isteyecek. Ülviyye eslinde onun yanına gelen qadına göre pis olmuşdu naraatlığı ondan idi, amma Şehriyar bunu özü ile elaqelendirirdi. – Ülviyye inan mene, bu meselei tez br zamanda hell edeceyem
- Hansı meseleni?
- Elçiliyi deyirem
- elbette inanıram. Narahat olma. Esas odur ki, valideynlerimiz razıdır. Ülviyye bu sözü deyerek Şehriyara baxırdı. Belke nese hiss eder, belke onun valideynlerinin istemediyini deyer. Şehriyarsa onun üzünü elleri arasına alıb - elbette ki. Bir birini uzun uzun gözlerini içine baxanda Şehriyar onu öpmek istedi. Ülviyye ise celd çekilib utanaraq – men gedim deyib maşından düşüb qaçdı. Şehriyar onun bu hallına gülerek- onsuzda axır evvel menim olacaqsan hara qaçacaqsan ki deyib güldü. Eve gelende ise

<< 1 ... 74 75 [76] 77 78 ... 178 >>