görüb pis oldu ve - özü xoş gördük deye bildi. Qapıdakılar ise hele de bir birlerine ölü görmüş kimi baxırdılar. Qapıdakıların sesinin çıxmadığını görüb Ülviyye yavaşaşca otağından boylandı. Ve o o qadını tanıdı. Bu Şehriyarın anası imiş. Baxışlarını yer dikmiş ve heç de teecüble baxmırdı. Ülviyyenin anası Gülnaz xanım sessizliyi pozdu
- Şşş..şahnaz...Sselim siz?
- Salam Gülnaz. Şehriyarın anası yene de baxışlarını qaldırmadan dillendi.
Her kesin nedense teecüblü olduğunu göre Şehriyarla nergiz ise bir birilerine baxaraq çiyin çekdiler. Onlar da heç ne anlamamışdılar. – siz tanışsınız ki. Deye Nırgiz dillendi. Bir açıqlama borclu olduqlarını duyan her kes telaşlandı. Gülnaz xanım özünü itirmeden Kamala baxaraq qrup yoldaşlarım olublar dedi. Kamal bey ise nedense heç de inanmışa oxşamadı. Kenarda susan selim bey ise udquna udquna qalmışdı. Kamal bey içeri devet etdi onları. Bir müddet yene heç kim dillenmirdi. Gülnaz xanım ise Şehriyara arada bir baxır gözlerini derinden yumurdu. Heç kim görmesin deye tez qalxıb metbexe keçdi. Ülviyye ise içeri ağlayaraq - anası meni istemir deye Nergize sığınmışdı.
– ay qız delisen istemese niye gelsinler. Yeqin sen ne ise sehv başa düşmüsen. Ağlama indi çıxanda seni bele görüb doğrudan istemiyecekler. Aaaa xeberin var Şehriyarın anası ise atası Gülnaz xalanın qrup yoldaşları olublar.
- Ne?
- He. Qapıdakıların halını görseydin ele bil hamı ölü görmşüdü. Deyesen bir birilerinden heç xoşları gelmirmiş o vaxtlar. Nergiz özü de axırıncı sözü dediyine peşiman oldu. Dodağını dişleyib ümid etdi ki, Ülviyye onu eşitmedi. Ülviyye ise daha da ağlayaraq – meni ona vermeyecekler görersen, vermçeyecekler.
- Eee Ülviyye besdirde.. sen bele elesen çıxıb Şehriyarı bura çağıracağam
- Yox yox. Lazım deyil.. ağlamıram yaxşı.
- Ay sağol. Gel yavaşca qulaq asaq görek ne danışırlar. Her ikisi qapıya teref gelende ne qeder eledilerse heç ne eşitmediler. Ona göre yox ki, otaq uzaqda idi ona göre ki, heç kim danışmırdı. Selim bey arada göz

<< 1 ... 77 78 [79] 80 81 ... 178 >>