ise deli kimi otaqda ora bura gedir Ülviyyenin atasına yaxınlaşıb – elçiliyi özüm edeceyem. Madem ki, bu gün de atam anam yanımda deyil özüm edeceyem.
- Oğlum getsen yaxşıdır.
- Amma
- Dedim axı bizim size verecek qızımız yoxdur. Gülnazın bu sert sözüne Ülviyye döze bilmeyib –Ana! Deye sesini qaldırdı.
Nergiz onu sakitleşdirmeye çalışsa da Ülviyye halsız oldu bir anlıq ve huşunu itirdi. Şehriyar celd onu tutaraq divana apardı. Her kes onun başına yığışıb ayılmağı üçün elini ovuşdurub adını çekerken Gülnaz göz altı Şehriyara baxdı. Gözünden düşen bir damla uzun zamandır saxladığı xatirelerini canlandırdı. Yene de ağır olsa da Şehriyara dönmeyerk – oğlum xahiş edirem get dedi.
- Yalvarıram get deye pıçıldadı. Şehriyar ise - ayılsın gederem deye yalvarış dolu baxışlarla Gülnaza baxdı. Gülnaz teecüble ona baxıb başını tesdiqlemiş kimi yelledi.
Ülviyye özüne geldiyinde ise hönkürtü ile ağlamağa başladı. Nergiz onu otağa aparanda Şehriyar – Ülviyyem ağlama, her şeyi yoluna qoyacağam söz verirem deyib Kamal ve Gülnaza baxıb çıxdı evden. Kamal bey Gülnaza yaxınlaşıb – düşünmürsen ki, her şeyi danışmaq vaxtı çoxdan gelib
- Gelib? Men deyerdim çoxdan keçib Kamal bey, hem de lap çoxdan. Neyi danışım. Her şeyi bildiyimi zenn edirdim bu gün ise görürem ki, men de heç neyi bilmirmişem.
- Ne?
- Kamal bey, sonra danşarıq. Bu gün lazımından çox eseb keçirtdik.
- Sen onu hele de unuda bilmemisen? Kamal beyin bu sözünü hem gözlemeyen hem de illerdir gözleyen Gülnaz dönüb ona sadece gülümseyerek – Men mene edilen haqsızlığı vecanı bahasına verilen ama gerçekleşdirilmeyen vedleri unuda bilmirem. Kamal heç ne demeden başını aşağı salıb – men bir az hava alacağam deyib evden çıxır. Gülnaz ise Ülviyyenin otağına yaxınlaşnda onun ağladığını eşidib girmek istedi, amma ne deyecekdi. Nece izah edecekdi bilmirdi. Elece seni ona vermirik demekle bitmirdi her şey. Bilirdi ki, Ülviyye özüne gelen kimi soruşacaqdı onsuzda ona göre otağına gedib olanları hezm etmeye çalışdı.

<< 1 ... 79 80 [81] 82 83 ... 178 >>