Yerinde uzanıb uzun uzun düşündü. Bu görüşü gözleyirdi, amma burda öz evinde yox, bu şekilde yox. Sonra bir anlıq Şehriyarı düşündü nece de Selime benzeyirdi. Onu qarşısında görende ele bil 29 il evvele qayıtdı. Gözü qaşı, ağzı burnu. Eslinde Ülviyyede anasına çox benezdiyinden Selimin ele reaksiya verdiyin başa düşmüşdü. Amma ne ehemiyyeti var ki. Onu indi en çox inciden ise en yaxın dostunun bir vaxtlar sevdiyi insanla aile qurması olmuşdu. Aile qurduğunu bilirdi, amma en yaxın refiqesi ile yox. İndi başa düşürdü Şahnazın birden bire yoxa çıxmasını, toyuna çağırmamasını iller keçse de onunla elaqe saxlammasını. Yatağında artıq gözünde saxlaya bilmediyi göz yaşları yastığa tökerek hıçqırmağa başladı.
Şehriyar ise deli kimi evi alt üst edib – kimse mene izah edecek neler olur deye qışqırmağa başlayırdı. Divanda ağlayan Şahnaz divara söykenib siqareti görmemiş kimi canına çeken ve elleri esen Selim onu heç eşitmirdiler. Şehriyar – bu mesele burda qalmadı deyib evden çıxdı.
Selim Şahnaza baxıb – sen bilirdin? Dedi
- Aileni araşdıranda öyrendim. evvel inanmadım, amma sonra qızı gedib görende.......Gülnaza çox oxşayır he? Ele bil almanın yarısıdır.
- Sen onu görmeye getmişdin?
- He..yox..men.. anlamırsan men bu izdivacın olmayacağını demeye getmişdim. Neynemeliydim ki, başa düşmedim. Belke razı olmalıydım? Qıza ayrılmasını istediyimi demişdim.
- Niye? Şahnaz niye? Onu da bizim kimi...
- Denen, tamamla sözünü...bizim kimi ne?
- Şahnaz sen düz elememisen.
- Iller evvel olduğu kimi he?
- Şahnaz!
- Selim men seni hemişe sevmişdim. Hemişe. Gülnazdan da evvel....O seni
- Şahnaz iller keçib
- He iller keçib, amma sen hele de meni bağışlaya bilmirsen.
- Senlik bir şey yoxdur. Her ne varsa menim günahımdır.
Şahnaz ağlayaraq – sen...sen onu hele de unuda bilmemisen? Deye qırıq qırıq dillendi.
- Şahnaz besdir. Uşaqlıq eleme. Bizim evlilik yaşına çatmış bir oğlumuz var. Get yat. Men bir az hava alacağam deyib evden çıxdı. Bu gün her kes hava alarken

<< 1 ... 80 81 [82] 83 84 ... 178 >>